Spółka zarządzająca infrastrukturą kolejową jest przedsiębiorstwem napędzanym siłami przyrody i odpowiada za wypadki kolejowe lub inne szkody na zasadzie ryzyka. Tak uznał Sąd Najwyższy.
Sprawa dotyczyła zadośćuczynienia i renty cywilnej, których domagały się wdowa i córka po Stanisławie G. – jednej z ofiar katastrofy kolejowej, do której doszło 3 marca 2012 r. pod Szczekocinami. Na skutek zaniedbań dróżników zatrudnionych przez spółkę PKP Polskie Linie Kolejowe oraz błędów obsługi na jednym torze zderzyły się dwa pociągi. W katastrofie zginęło 16 osób – w tym Stanisław G., a 57 zostało rannych.
Wielki unijny absurd na torach. Kolej wyda miliardy na remont, którego nie potrzebuje
Wielki unijny absurd na torach. Kolej wyda miliardy na remont, którego nie potrzebuje

Zobacz również
Wdowa i córka po zmarłym pozwały solidarnie przewoźnika – Przewozy Regionalne oraz PKP PLK i w każdej instancji uzyskały korzystne orzeczenia, powództwo zostało uwzględnione, a apelacje przewoźnika i PKP PLK – oddalone.
Skargę kasacyjną skierowała do Sądu Najwyższego PKP PLK spółka zarządzająca infrastrukturą kolejową, wskazując, że przyjęta podstawa odpowiedzialności – art. 435 kodeksu cywilnego – nie powinna mieć do niej zastosowania. Przepis ten ustala bowiem odpowiedzialność prowadzącego przedsiębiorstwo napędzane siłami przyrody na zasadzie ryzyka (brak odpowiedzialności występuje tylko z powodu siły wyższej lub z wyłącznej winy poszkodowanego). Tymczasem PKP PLK wskazywały, że jako firma zarządzająca siecią kolejową nie mogą być uznawane za przedsiębiorstwo w całości wprowadzane w ruch siłami przyrody. Wprawdzie urządzenia infrastruktury kolejowej tak działają, ale stanowią one tylko część przedsiębiorstwa. W takim wypadku – zdaniem spółki – powinno się do niej stosować zasady ogólne odpowiedzialności za szkodę, gdzie istotna jest wina sprawcy.
SN jednak nie uznał tej argumentacji i oddalił skargę kasacyjną w całości.
Majszyk: PKP - Padł Kolejny Prezes
Majszyk: PKP - Padł Kolejny Prezes

Zobacz również
– Stanowisko, że spółka PKP PLK nie jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch siłami przyrody, budzi zasadnicze wątpliwości. Zgodnie z ustawą o transporcie kolejowym zadaniem pozwanej jest m.in. prowadzenie ruchu kolejowego. A obecnie wymaga to urządzeń napędzanych siłami przyrody. Brak korzystania z nich uniemożliwiłby normalne funkcjonowanie spółki – powiedział sędzia SN Bogusław Dobrowolski.
To zdaniem SN powoduje, że autorka skargi kasacyjnej może być zaliczana do przedsiębiorców określonych w art. 435 k.c. i ponosi odpowiedzialność za szkody na zasadzie ryzyka.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 31 maja 2017 r., sygn. akt V CSK 433/16.