Sąd może nakazać burmistrzowi złożenie oświadczenia woli o powierzeniu stanowiska dyrektora. Jednak takie powództwo może być też ocenione pod kątem potencjalnego nadużycia prawa. Tak orzekł Sąd Najwyższy.
Źródłem sprawy było powództwo nauczycielki zatrudnionej w zespole szkół, która domagała się od organu prowadzącego placówkę – burmistrza – oświadczenia woli w przedmiocie powierzenia jej stanowiska dyrektora placówki. Kobieta zatrudniona na podstawie mianowania w 2012 r. wygrała konkurs na dyrektora szkoły. Jednak włodarz miasta po rozstrzygnięciu konkursu unieważnił go. Zarządzenie to zaskarżyła niedoszła dyrektor i uzyskała prawomocne, korzystne orzeczenie – NSA uznał bowiem zarządzenie burmistrza za nieważne (wyrok z 18 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 841/13).
Burmistrzowie znów kręcą. Czasem komedie romantyczne
Burmistrzowie znów kręcą. Czasem komedie romantyczne

Zobacz również
Wydawało się, że na tym sprawa się zakończy, ale burmistrz nadal nie zamierzał powołać nauczycielki na stanowisko dyrektora. Sprawa trafiła do sądu pracy, gdyż zwyciężczyni konkursu wniosła pozew o nakazanie złożenia oświadczenia woli przez burmistrza w przedmiocie powierzenia jej stanowiska dyrektora.
Kandydatka uzyskała najpierw korzystne orzeczenia – sąd I instancji nakazał burmistrzowi powołać ją na stanowisko, a jego apelacja została oddalona. SN jednak uchylił ten wyrok i nakazał ponowne rozpoznanie.
W pierwszej kolejności wskazał, że sprawa ta może być przedmiotem rozstrzygnięcia przez sąd pracy. Sąd odrzucił twierdzenia pozwanego, że powierzenie stanowiska w trybie art. 36a ust. 1 ustawy o systemie oświaty stanowi rodzaj decyzji administracyjnej. SN przypomniał, że zgodnie z art. 31 par. 1 k.p. za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do tego osoba.
Mimo to SN uznał, że sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia. Wynikło to z faktu, że sąd II instancji zignorował wnioski dowodowe zgłaszane przez burmistrza. Były to opinie rodziców i uczniów oraz członków grona pedagogicznego, jakoby kandydatka nie nadawała się na stanowisko kierownicze w szkole.
– Skoro jest to żądanie z zakresu prawa pracy, to podlega ono całościowej ocenie, także z punktu widzenia art. 8 k.p. Jakaś społeczna ocena była tu wydana, mogły się też pojawić nowe okoliczności w sprawie. Sąd II instancji nie powinien takich wniosków ignorować i uchylać się od oceny – stwierdził w konkluzji sędzia Zbigniew Hajn.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2016 r., sygn. akt I PK 184/15.