Gminy oraz prywatne podmioty prowadzące żłobki i kluby dziecięce będą zapewniać pracownikom tych placówek szkolenia związane z opieką nad dziećmi.

Taką zmianę przepisów ustawy z 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 204) zawiera art. 49 ustawy o świadczeniu wspierającym. Zgodnie z przyjętymi regulacjami osoba, która jest zatrudniona w żłobku lub klubie dziecięcym jako opiekun, jest zobowiązana do systematycznej aktualizacji wiedzy i umiejętności w zakresie opieki i wczesnej edukacji dzieci, metodyki i praktyki pracy z nimi, a także współpracy z rodzicami, w szczególności przez samokształcenie i udział w szkoleniach. Analogiczny wymóg będzie dotyczył też osób będących dziennymi opiekunami, którzy zajmują się dziećmi w swoim mieszkaniu lub lokalu należącym do pracodawcy. Jednocześnie nowe przepisy wskazują, że to podmiot prowadzący placówkę lub zatrudniający dziennego opiekuna będzie zobligowany do zapewniania szkoleń nieodpłatnie. Dodatkowo nowelizacja przepisów ustawy żłobkowej rozszerza zakres informacji, które muszą być podawane w sprawozdaniu z działalności miejsc opieki nad małymi dziećmi. Chodzi o dane na temat wysokości wynagrodzeń osób zatrudnionych na stanowisku opiekuna w żłobku i klubie dziecięcym oraz dziennych opiekunów, a także o posiadanych przez nie kwalifikacjach.

Inną ustawą, która również została zmieniona w ramach uchwalonej przez Sejm ustawy o świadczeniu wspierającym, jest ta z 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1744 ze zm.). W jej przypadku konieczne okazało się zwiększenie maksymalnego limitu wydatków budżetu państwa na jej realizację. I tak obecnie obowiązujące przepisy ustawy wskazują, że w tym roku na ustawę zaplanowano 91 mln zł, w tym 60 mln zł na uprawnienia do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego dla osób mających kartę. Natomiast po nowelizacji będzie to 133 mln zł, z czego 90 mln zł na pokrycie kosztów zniżek na bilety dla rodzin wielodzietnych. Z kolei w 2024 r. wydatki na KDR mają wynieść 193,5 mln zł zamiast 70,3 mln zł. Ich zwiększenie jest zaś związane z tym, że rośnie liczba osób, które są zainteresowane posiadaniem KDR z uwagi na to, że jest coraz więcej różnego rodzaju ulg i zniżek, z których można korzystać na jej podstawie.

Ponadto art. 60 ustawy o świadczeniu wspierającym wprowadza zmiany w przepisach ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych i wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm.), czyli tzw. specustawy covidowej, dotyczące pieczy zastępczej. Znowelizowany został jej art. 15zzzzzj, który teraz stanowi, że w okresie stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego nie stosuje się niektórych przepisów ustawy o wspieraniu rodziny i systemu pieczy zastępczej, które regulują kwestie wieku oraz maksymalnej liczby dzieci, które mogą przebywać w instytucjonalnych formach pieczy, jeśli zostały w nich umieszczone z uwagi na przeciwdziałanie COVID-19. Nowe brzmienie tego przepisu zakłada, że będzie on funkcjonował również w okresie 12 miesięcy po odwołaniu stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego. Ma to dać samorządom czas na znalezienie dla tych dzieci miejsc w rodzinnej pieczy zastępczej. ©℗

Podstawa prawna

Etap legislacyjny

Ustawa czekająca na rozpatrzenie przez Senat