Właściciele i zarządcy budynków administracji publicznej obowiązkowo muszą umieszczać w widocznych miejscach świadectwa charakterystyki energetycznej.

Dzisiaj wchodzi w życie ustawa z 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków (Dz.U. z 2014 r. poz. 1200). Wprowadza ona obowiązek sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej dla obiektów zajmowanych przez organy wymiaru sprawiedliwości, prokuraturę oraz administrację publiczną – m.in. urzędy marszałkowskie, gminne i powiatowe. Przy czym taki nakaz dotyczy budynków o powierzchni powyżej 250 mkw., w którym są obsługiwani interesanci. Kopia dokumentu będzie musiała być umieszczona w widocznym miejscu.
Ustawodawca zobowiązał też administrację publiczną, aby powierzała sporządzanie świadectw osobom z tytułem inżyniera, magistra architekta lub architekta krajobrazu bądź absolwentom uczelni wyższej, o ile mają ukończone studia podyplomowe, których program uwzględnia zagadnienia związane z charakterystyką energetyczną budynków. Świadectwa nie może natomiast sporządzić osoba, która była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu.
Ustawa wskazuje także, że świadectwo charakterystyki energetycznej musi uwzględniać parametry techniczne konstrukcji i instalacji budynku, a także parametry techniczne źródła ciepła zasilającego dany obiekt. Dodatkowo taki dokument musi zawierać: dane identyfikacyjne budynku, charakterystykę energetyczną oraz zalecenia określające zakres i rodzaj robót budowlano-instalacyjnych, które poprawią charakterystykę energetyczną obiektu.
Dokument będzie jednak ważny tylko przez 10 lat od dnia jego sporządzenia. Utraci on ważność, jeśli w wyniku przeprowadzonych robót budowlano-instalacyjnych parametry energetyczne budynku ulegną zmianie.
Obowiązek posiadania świadectwa i jego upublicznienia dotyczy także właścicieli lub zarządców wszystkich budynków o powierzchni użytkowej przekraczającej 500 mkw., o ile są w nich świadczone usługi dla ludności.
Nowa ustawa wprowadza do polskiego porządku prawnego dyrektywę Rady 92/57/EWG z 24 czerwca 1992 r. w sprawie wdrożenia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na tymczasowych lub ruchomych budowach (ósma szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, Dz. Urz. WE L 245 z 26 sierpnia 1992, str. 6; Dz. Urz. UE Polskie).
Etap legislacyjny
Wchodzi w życie 9 marca 2015 r.