Oferowane przez gminy wsparcie może być ukierunkowane bezpośrednio na osoby potrzebujące oraz na wspomaganie mieszkańców zaangażowanych w rozmaite przedsięwzięcia na rzecz Ukraińców. To są przepisy, z których JST korzystają, nie czekając na specustawę

Marcin Nagórek, radca prawny

zwolnienie z podatku od nieruchomości

Tę formę pomocy można rozpatrywać w kategorii pośredniego wsparcia, czyli wówczas, gdy mieszkańcy danej gminy wynajmują obywatelom Ukrainy dom, mieszkanie czy lokal. W zamian za to zyskują zwolnienie w podatku od nieruchomości. Od strony formalno-prawnej rada gminy ma możliwość wprowadzenia tego typu zwolnień. Jest to bowiem zgodne z art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opatach lokalnych, który mówi, że „rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw”. Ale uwaga! Mowa tu o zwolnieniu o charakterze przedmiotowym. Wprowadzenie takiego zwolnienia w kontekście docelowego wsparcia obywateli Ukrainy może być bardzo problematyczne. Wynika to z faktu, że nie jest rzeczą prostą sformułować legalne zwolnienie przedmiotowe. Do takich wniosków prowadzi bardzo bogate orzecznictwo sądowe. Dla przykładu warto przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 kwietnia 2021 r. (sygn. akt III FSK 3334/21), w którym zwrócono uwagę na kilka kwestii związanych z takim zwolnieniem podatkowym. Sąd wskazał, że zakaz ustanawiania przez rady gmin zwolnień o charakterze podmiotowym oznacza, że zwolnienie wprowadzone na podstawie upoważnienia zawartego w art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych może dotyczyć wyłącznie przedmiotów wykorzystywanych do różnego rodzajów działalności. Przedmiot ten winien być tak określony, żeby nie była możliwa identyfikacja konkretnego podatnika, a więc cechy przedmiotu muszą zostać w przepisie określone tak, żeby dotyczyły potencjalnie (hipotetycznie) nieoznaczonego indywidualnego podatnika. Jest to o tyle trudne zadanie, że zwolnienie w każdym przypadku będzie w ostatecznym rozrachunku dotyczyło określonego podmiotu, a to z tej przyczyny, że konstrukcja podatku obejmuje zarówno przedmiot, jak i podmiot podlegający opodatkowaniu. W konsekwencji nie ma więc zwolnienia przedmiotowego, którego nie można przypisać określonemu podmiotowi. Utrudnienie to wymaga od rad gmin staranności w tworzeniu prawa miejscowego, przede wszystkim przy określaniu kryterium zwolnienia poprzez identyfikację przedmiotu, a nie podmiotu zwolnienia. W podanym orzeczeniu NSA zwrócono także uwagę, że w każdym przypadku, gdy bezpośrednio z ustanowionej normy wywieść można, kto podlega zwolnieniu, a nie tylko, jaki przedmiot obejmuje zwolnienie, należy mu przypisać charakter zwolnienia przedmiotowo-podmiotowego, a to w konsekwencji oznacza przekroczenie ustawowej delegacji do ustanawiania zwolnienia określonego w art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zwolnienie to ma zaś charakter podmiotowy, gdy w dacie jego ustanowienia po stronie gminy występuje możliwość wskazania konkretnych podmiotów, które będą objęte tym zwolnieniem.
Na powyższe aspekty zwracano również uwagę w orzecznictwie nadzorczym regionalnych izb obrachunkowych. Tytułem przykładu można odnotować stanowisko wyrażone w uchwale Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku z 9 grudnia 2021 r. (nr 178/g217/P/21). Zaakcentowano w nim m.in., że prawo do ustanawiania zwolnień przez radę gminy dotyczy wyłącznie tych zwolnień, które odnoszą się do pewnej kategorii przedmiotów opodatkowania, nie obejmuje natomiast prawa do ustanowienia zwolnień podmiotowo-przedmiotowych, to jest wyłączenia z opodatkowania pewnych kategorii podmiotów znajdujących się w określonej sytuacji faktycznej lub prawnej.
Zatem rada gminy mogłaby wprowadzić pewne zwolnienie, którym zostaliby objęci właściciele nieruchomości udostępniający te obiekty obywatelom Ukrainy. Kwestią otwartą jest jednak właściwe sformułowanie zapisu uchwały przez radę gminy. Niewątpliwie akcent powinien zostać położony na przedmiotowy charakter zwolnienia. W praktyce rozwiązania legislacyjne mogą być różne. W szczególności można rozważyć zwolnienie o treści neutralnej: „Zwalnia się z podatku od nieruchomości wykorzystywane na cele związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych powstałych w związku kryzysem uchodźczym”. Takiemu zapisowi trudno odmówić cech zwolnienia przedmiotowego. Należy jednak dodać, że uchwały rady gminy w sprawie zwolnień są weryfikowane pod kątem legalności przez organy nadzoru, którymi w tym przypadku są regionalne izby obrachunkowe. W konsekwencji oznacza to, że ostateczna ocena prawna dopuszczalności stosowania określonego zwolnienia zależy od wspomnianego organu nadzoru.

bezpłatne przejazdy środkami lokalnego transportu zbiorowego

Punktem wyjścia dla wprowadzania bezpłatnych przejazdów będą zasadniczo stosowne regulacje zawarte w uchwale rady gminy czy powiatu podejmowane m.in. na podstawie art. 50a ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, względnie na podstawie ogólnego przepisu z art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. Z pierwszego przepisu wynika, że rada gminy może ustalać ceny za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w ramach realizacji zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich. Na tej samej zasadzie rada powiatu może ustalać ceny za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w powiatowych przewozach pasażerskich. Z kolei z ww. przepisu ustawy o samorządzie gminnym wynika, że na podstawie niniejszej ustawy organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego dotyczące zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Pierwsze tego typu rozwiązania legislacyjne już się pojawiły. Tytułem przykładu można podać uchwałę Rady Miasta Białystok w sprawie nieodpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego organizowanego przez gminę Białystok dla obywateli Ukrainy. Sformułowano w niej zapis, że darmowy przejazd odbywa się na podstawie paszportu lub innego dokumentu tożsamości potwierdzającego obywatelstwo ukraińskie. Innym przykładem wprowadzenia zwolnienia w przejazdach środkami komunikacji może być uchwała Rady Miasta Bydgoszczy z 1 marca 2022 r. w sprawie ustanowienia uprawnień do bezpłatnych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego w Bydgoszczy dla osób, które przekroczyły granicę ukraińsko-polską 24 lutego 2022 r. i później. Zgodnie z uchwałą ukraińscy uchodźcy mogą korzystać z darmowego transportu publicznego do 31 marca. W czasie kontroli konieczne będzie okazanie paszportu lub innego równoważnego dokumentu potwierdzającego przekroczenie granicy.
Z podanych wyżej przykładowych zapisów można wnioskować, że rada gminy (miasta) ma względną swobodę w kształtowaniu zakresu zwolnienia środkami transportu zbiorowego. Zwolnienie może mieć charakter trwały (na czas nieoznaczony) bądź tylko na czas oznaczony (wyrażony np. w miesiącach). W każdym razie uprawnienie do wprowadzenia wskazanego rodzaju preferencji zależy tak naprawdę od woli lokalnego samorządu.

zlecanie zadań na rzecz integracji cudzoziemców oraz wspomaganie wolontariatu

Zorganizowanie tego typu bezpośredniej pomocy można oprzeć na regulacjach z ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W art. 3 ust. 1 przewiduje ona, że działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Jak zaś podano w art. 4 ust. 1 pkt 5a, sfera zadań publicznych obejmuje zadania na rzecz integracji cudzoziemców. Na uwagę zasługuje także art. 11 ust. 1 i 2 ww. ustawy, z którego wynika, że organy administracji publicznej wspierają w realizacji tego zadania organizacje pozarządowe i podmioty prowadzące działalność pożytku publicznego oraz powierzają konkretne przedsięwzięcia z tym związane. Owo wspieranie oraz powierzanie odbywa się po przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert albo, w określonych przypadkach (art. 11a‒11c lub art. 19a), z jego pominięciem (tak też, zgodnie z projektem specustawy „O pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa”, ma być przy zadaniach związanych z pomocą obywatelom Ukrainy – red.).
Takie rozwiązania już się pojawiły. Na przykład na mocy zarządzenia prezydenta Suwałk z 17 lutego 2022 r. ogłoszono otwarty konkurs na powierzenie lub wsparcie realizacji zadania publicznego na rzecz mieszkańców Suwałk w zakresie działalności na rzecz integracji cudzoziemców w 2022 r. W ramach tego programu przewidziano prowadzenie punktu informacyjnego dla cudzoziemców na temat ich praw, zawierania umów związanych z zatrudnieniem, spraw zdrowotnych czy dostępu do pomocy społecznej. Rzecz jasna podmiot realizujący ww. zadanie otrzyma od gminy dotację.
Innym rozwiązaniem, które może być wykonywane w trybie działalności pożytku publicznego, jest prowadzenie centrum wolontariatu. Zadanie to może mieć różne aspekty. Może m.in. obejmować działania dotyczące:
  • pośrednictwa w zatrudnianiu wolontariuszy (np. prowadzenie grup wolontariuszy, których zadaniem będzie pomoc dzieciom obywateli Ukrainy),
  • edukacji wolontariuszy,
  • promocji wolontariatu,
  • realizacji zadań w celu zapobiegania negatywnym skutkom wojny na Ukrainie poprzez wspieranie jej obywateli w różnych sferach.

wykorzystanie środków z rezerwy celowej na zarządzanie kryzysowe

Finansowanie wykonywania zadań własnych z zakresu zarządzania kryzysowego na poziomie gminnym, powiatowym i wojewódzkim planuje się w ramach budżetów odpowiednio gmin, powiatów i samorządów województw. Tworzy się w nich rezerwę celową na realizację zadań własnych z zakresu zarządzania kryzysowego w wysokości nie mniejszej niż 0,5 proc. wydatków budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszonych o wydatki inwestycyjne, wydatki na wynagrodzenia i pochodne oraz wydatki na obsługę długu. Na dofinansowanie zadań własnych z zakresu zarządzania kryzysowego JST mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa. Wykorzystywanie środków rezerwy celowej na zarządzanie kryzysowe od wielu lat budzi jednak wątpliwości prawne po stronie JST, co wynika z mało precyzyjnych przepisów, m.in. art. 26 ustawy o zarządzaniu kryzysowym. W kontekście działań pomocowych na rzecz Ukrainy rozwiewa je stanowisko Krajowej Rady Regionalnych Izb Obrachunkowych (KR RIO) z 25 lutego 2022 r. W jej opinii nie ma przeszkód prawnych, aby środki z rezerwy kryzysowej na zarządzanie kryzysowe rozdysponować na wydatki związane z kryzysem uchodźczym będącym następstwem ataku Rosji na Ukrainę. We wskazanym piśmie odwołano się m.in. do art. 2 ustawy o zarządzaniu kryzysowym, gdzie zdefiniowano pojęcie zarządzania kryzysowego. Jak podano, należy przez nie rozumieć taką działalność organów administracji publicznej, która jest elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym i polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej. KR RIO podkreśliła, że zarządzanie kryzysowe polega nie tylko na przejmowaniu kontroli nad sytuacjami kryzysowymi, lecz także na odpowiednim reagowaniu na sytuacje kryzysowe. Finalnie podano, że sytuacja, z którą mierzy się Polska w związku z działaniami militarnymi w Ukrainie, wypełnia znamiona sytuacji kryzysowej, o której mowa w art. 3 pkt 1 ustawy o zarządzaniu kryzysowym. W konsekwencji daje to podstawy do uruchomienia środków pochodzących z ww. rezerwy w celu zapobiegania skutkom zaistniałej sytuacji i ich usuwania.
W praktyce uruchomienie środków następuje wskutek wydania stosownego zarządzenia przez organ wykonawczy JST, co wprost wynika z ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o samorządzie gminnym. Wspomniane środki mogą być przeznaczone na różne niezbędne wydatki związane z kryzysem spowodowanym wojną. Można je wydać np. na zakup leków, wyrobów medycznych, różnych materiałów pierwszej potrzeby, odzieży i na zaspokojenie innych potrzeb obywateli Ukrainy.

zbiórka w gotówce i naturze – w kontekście jednostek organizacyjnych gminy

Tę formę pomocy można rozpatrywać w kategorii bezpośredniego wsparcia kierowanego do obywateli Ukrainy. W pewnych uwarunkowaniach prawnych, o których mowa w zasadach prowadzenia zbiórek publicznych, jednostki samorządowe mogą inicjować nieformalne zbiórki pieniędzy (tylko w gotówce) albo zbiórki w naturze (czyli np. potrzebnych rzeczy). Wadą tego rozwiązania jest jednak forma zbierania środków pieniężnych (tylko gotówka) i ograniczenie zbiórek tylko do określonych stanów faktycznych (określonych placówek publicznych). Z innej strony takie ograniczenie zbiórki pod względem instytucjonalnym umożliwia zaangażowanie określonych grup społecznych, co dotyczy przede wszystkim młodzieży szkolnej oraz urzędów publicznych.
O możliwości dokonywania ww. zbiórek (bez zbędnych formalności) świadczy art. 2 pkt 4 i 5 ustawy o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych, gdzie postanowiono, że: „Zbiórką publiczną nie jest zbieranie ofiar w gotówce lub w naturze:
(…)
4) wśród młodzieży szkolnej na terenach szkolnych, odbywające się na podstawie pozwolenia władz szkolnych;
5) w ramach zbiórek koleżeńskich odbywających się w:
a) lokalu urzędu publicznego na podstawie pozwolenia kierownika urzędu, lub
b) innym zakładzie pracy”.
Do prowadzenia zbiórek wystarczy więc pozwolenie władz szkolnych bądź kierownika urzędu. Te formy prawne zbierania środków pieniężnych czy rzeczy w naturze mogą w praktyce odegrać znacząca rolę. Wynika to przede wszystkim z faktu, że zarówno środowisko młodzieży szkolnej, jak i urzędów publicznych (w tym urzędów na poziomie gminy czy jej jednostek organizacyjnych) ma ogromny potencjał osobowy.

zwolnienia z opłat za pobyt w żłobku lub przedszkolu

Może to być bardzo znacząca pomoc dla dzieci, koszty nawet publicznych placówek oświatowych w RP nie są bowiem małe. Ustawodawca stworzył jednak prawne możliwości wsparcia dla najmłodszych, z których mogą skorzystać władze samorządowe. W tym zakresie na uwagę zasługuje m.in. art. 59 ust. 2 ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3, gdzie postanowiono, że rada gminy, rada powiatu lub sejmik województwa mogą określić, w drodze uchwały, warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od ponoszenia opłat. Wskazana możliwość dotyczy opieki w żłobkach czy w klubach dziecięcych. Warto dodać, że te placówki przyjmują dzieci najmłodsze, jak bowiem podano w art. 2 ust. 1 ww. ustawy, opieka nad dziećmi w wieku do lat 3 może być organizowana w formie żłobka lub klubu dziecięcego, a także sprawowana przez dziennego opiekuna. Jeśli chodzi o placówki przedszkolne, to ustawodawca przewidział możliwość wsparcia w art. 52 ust. 9 i 10 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych. Zgodnie z nim organ prowadzący publiczne przedszkole, szkołę podstawową z oddziałami przedszkolnymi i inną formę wychowania przedszkolnego, niepubliczne przedszkole, zwalnia rodziców w całości lub w części z opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego, na warunkach określonych przez radę gminy na podstawie ust. 2. Organ prowadzący może upoważnić do udzielania tych zwolnień odpowiednio dyrektora przedszkola lub szkoły podstawowej. Ponadto osoba prawna niebędąca JST oraz osoba fizyczna prowadząca publiczne przedszkole, szkołę podstawową z oddziałami przedszkolnymi i inną formę wychowania przedszkolnego może przyznać częściowe lub całkowite zwolnienie z opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego również w przypadkach innych niż określone przez radę gminy na podstawie ust. 2.

świadczenia z systemu pomocy społecznej

W ustawie o pomocy społecznej ustawodawca zawarł specjalne regulacje prawne dotyczące wprost cudzoziemców o różnym statusie prawnym. Na uwagę zasługuje art. 5 pkt 2a, gdzie postanowiono, że prawo do świadczeń z pomocy społecznej [ramka], jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, przysługuje cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d lub w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy o cudzoziemcach lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej. Warunkiem stosowania świadczeń z pomocy społecznej jest więc posiadanie statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej. Przesłanki uzyskania ww. świadczeń to m.in. ubóstwo, sieroctwo, bezdomność, bezrobocie, długotrwała lub ciężka choroba, bezradności w sprawach opiekuńczo wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, a także trudności w integracji cudzoziemców.
Co można uzyskać
■Świadczenia pieniężne: zasiłek stały, zasiłek okresowy, zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy, zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnienie, pomoc na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki, świadczenie pieniężne na utrzymanie i pokrycie wydatków związanych z nauką języka polskiego dla cudzoziemców, którzy uzyskali status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy o cudzoziemcach, wynagrodzenie należne opiekunowi z tytułu sprawowania opieki przyznane przez sąd. Uwaga! Zgodnie ze specustawą uchodźca z Ukrainy będzie też mógł otrzymać jednorazowe świadczenie pieniężne w wysokości 300 zł na pierwsze potrzeby związane z utrzymaniem.
■Świadczenia niepieniężne: praca socjalna, bilet kredytowany, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składki na ubezpieczenia społeczne, pomoc rzeczowa, w tym na ekonomiczne usamodzielnienie, sprawienie pogrzebu, poradnictwo specjalistyczne, interwencja kryzysowa, schronienie, posiłek, niezbędne ubranie, usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz w rodzinnych domach pomocy, specjalistyczne usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania oraz w ośrodkach wsparcia, mieszkanie chronione, pobyt i usługi w domu pomocy społecznej, pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, pomoc na zagospodarowanie – w formie rzeczowej dla osób usamodzielnianych. ©℗
Pewnym ograniczeniem w sprawnym uzyskaniu ww. świadczeń mogą być formalności urzędowe, w tym weryfikacja osób pod względem kryterium dochodowego, co ma podstawy w art. 8 ustawy. Prawo do świadczeń z systemu pomocy społecznej dla obywateli Ukrainy rząd zamierza uregulować w projekcie specustawy. Zgodnie z nim uchodźca z Ukrainy, który przybył do Polski od 24 lutego, ubiegający się o świadczenia z pomocy społecznej, by je uzyskać, będzie musiał złożyć oświadczenie o sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej. W tym przypadku nie trzeba będzie przeprowadzać wywiadu środowiskowego, chyba że powstaną wątpliwości co do treści oświadczenia.

darowizny dla uchodźców przez konto gminy

Gmina może zbierać darowizny na pomoc dla uchodźców z Ukrainy, ale musi spełnić określone warunki. Rozwiązanie to oceniała niedawno Regionalna Izba Obrachunkowa w Gdańsku (pismo z 4 marca 2022 r., znak RP.0441/3/11/1/2022). Wskazała, że środki wpłacone na rachunek budżetu gminy tytułem pomocy dla obywateli Ukrainy stanowią darowiznę na rzecz gminy, która jest zarazem źródłem dochodu gminy. Darowizna ta jest darowizną pieniężną, w ramach której darczyńca nakłada na gminę określone polecenie. „Polecenie to będzie skutkowało wydatkami budżetu, które z kolei muszą służyć realizacji zadań publicznych gminy, co wymagane jest przepisem art. 216 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych” – czytamy w piśmie gdańskiej RIO. Podobnie uznał też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 10 grudnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Bd 615/19). Sąd wyjaśnił, że: „Stosownie do art. 893 kodeksu cywilnego darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie). Polecenie jest zatem nakazem darczyńcy adresowanym do obdarowanego, aby ten podjął oznaczone działanie lub zaniechał oznaczonych czynności, przy czym nałożenie tego nakazu nie jest źródłem wierzytelności o jego wykonanie. Istotne jest również to, aby między darowizną a nałożeniem określonego obowiązku na obdarowanego istniał związek”. W dalszych rozważaniach gdańskiej RIO nawiązano także do art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gdzie ustawodawca określił katalog zadań własnych gminy. Wśród nich wymieniono zadania z zakresu pomocy społecznej, które konkretyzuje ustawa o pomocy społecznej (więcej na ten temat w śródtytule „Świadczenia z systemu pomocy społecznej”). Finalnie gdańska RIO wskazała, że „(…) realizacja polecenia darczyńcy («na pomoc dla Ukrainy»), o ile nastąpi zgodnie z przepisami ustawy o pomocy społecznej, będzie mieścić się w katalogu zadań publicznych (własnych) gminy, w konsekwencji zatem gmina będzie uprawniona do przyjęcia darowizny pieniężnej, z jaką darczyńca wiąże wykonanie polecenia i będzie mogła wprowadzić ją do budżetu gminy jako źródło dochodów”. Dodatkowo zwrócono uwagę na aspekt klasyfikacji budżetowej przy wprowadzeniu wskazanych środków jako darowizny do budżetu gminy. W tym zakresie konieczne będzie odniesienie się do rozporządzenia ministra finansów w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych. Wskazano tam, że kwoty wpłacane przez mieszkańców tytułem darowizny (z poleceniem) należy ujmować w dziale 852 (Pomoc społeczna) i w rozdziale 85295 (Pozostała działalność).©℗
Podstawa prawna
art. 7 ust. 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1170; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2290)
art. 50a ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1371; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2445)
art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1372; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1834)
art. 3 ust. 1 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1057; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1535)
art. 26 ustawy z 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 261)
art. 2 pkt 4 i 5 ustawy 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1672)
art. 59 ust. 2 ustawy z 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 75; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2270)
w art. 52 ust. 9 i 10 ustawy z 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1930; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2445)
art. 5 pkt 2a ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2268; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 66)
art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1672; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 1927)
rozporządzenie ministra finansów z 2 marca 2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 513)