Subskrybuj nas na Youtube
Unijne przepisy nie stoją na przeszkodzie do tego, aby Wielka Brytania przyznawała pomoc finansową tylko tym bezrobotnym obywatelom Unii Europejskiej, którzy legalnie przebywają na jej terenie. Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości UE, który odrzucił skargę złożoną przez Komisję Europejską (KE). Dotyczyła ona sporu o prawo do świadczeń społecznych, takich jak zasiłki rodzinne i ulga podatkowa na dzieci, przyznawane na terenie Wielkiej Brytanii.
Do KE trafiały bowiem liczne zgłoszenia od osób, które nie były obywatelami tego kraju i nie zostało im przyznane wsparcie. Powodem negatywnych rozstrzygnięć było to, że nie przysługiwało im prawo pobytu w tym państwie. Komisja wniosła więc skargę do TSUE, zarzucając brytyjskiemu ustawodawstwu, że jest niezgodne z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 166). Jej zdaniem stawiany przez Wielką Brytanię warunek ma charakter dyskryminujący i jest sprzeczny ze wspomnianym aktem prawnym, bo bierze pod uwagę wyłącznie zwykłe miejsce zamieszkania wnioskodawcy.
Zjednoczone Królestwo wskazywało, że państwo członkowskie może słusznie wymagać, aby świadczenia społeczne były przyznawane wyłącznie tym obywatelom, którzy mają prawo pobytu na jego terytorium, co zostało potwierdzone w innym wyroku TSUE (orzeczenie z 19 września 2013 r. w sprawie Brey, C 140/12). Jednocześnie Wielka Brytania przyznała, że wprawdzie spełnianie warunków do uzyskania świadczeń jest łatwiejsze dla jej własnych obywateli, ale z drugiej strony jest proporcjonalnym środkiem mającym zagwarantować, że zasiłki będą wypłacane osobom wystarczająco zintegrowanym.
TSUE podzielił te argumenty i oddalił skargę komisji, uznając, że brytyjskie przepisy nie wprowadziły dodatkowego wymogu otrzymania świadczeń obok zawartego w rozporządzeniu warunku zwykłego miejsca zamieszkania. Stwierdził więc, że nie ma przeszkód do tego, aby przyznawanie pomocy społecznej obywatelom Unii, którzy nie są czynni zawodowo, było uzależnione od posiadania prawa do stałego pobytu. Trybunał podkreślił też, że warunek ten tworzy nierówne traktowanie, bo obywatele brytyjscy mogą go łatwiej spełnić niż innych państw członkowskich. Jednak takie odmienne traktowanie może być uzasadnione zasługującym na ochronę celem. Jest nim konieczność ochrony finansów przyjmującego kraju. Ponadto TSUE stwierdził, że organy brytyjskie dokonują weryfikacji legalności pobytu zgodnie z warunkami ustanowionymi w dyrektywie o swobodnym przemieszczaniu się i nie robią tego regularnie w odniesieniu do każdego wniosku, ale tylko w przypadku wątpliwości.
ORZECZNICTWO
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14 czerwca 2016 r w sprawie C-308/14, Komisja/Zjednoczone Królestwo.
