Ustawa o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2011r., nr 205, poz. 1209) ustanawia dwa rodzaje weteranów: działań poza granicami państwa i poszkodowanego w działaniach poza granicami państwa. Do otrzymania jednego z powyższych statusów niezbędne jest dopełnienie formalności wymienionych w ustawie.

Zgodnie z art. 5 ustawy organem nadającym szczególne uprawnienia jest:
• Minister obrony Narodowej – w stosunku do żołnierzy,
• Minister właściwy do spraw wewnętrznych – w stosunku do funkcjonariuszy,
• Szef Agencji Bezpieczeństwa Wojskowego – w stosunku do funkcjonariuszy ABW.


By otrzymać status weterana trzeba złożyć wypełniony wniosek wraz ze wszystkim wymaganymi dokumentami czyli zaświadczeniem zwierzchnika oraz zaświadczeniem z Krajowego Rejestru Karnego. To ostatnie jest istotne, gdyż ustawa zakazuje przyznania statusu weterana osobom prawomocnie skazanym za przestępstwo:
• popełnione umyślnie,
• przestępstwo skarbowe popełnione umyślnie w związku z wykonywaniem zadań lub obowiązków służbowych podczas udziału w działaniach poza granicami kraju,
• przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej.


Dodatkowo osoby, które chcą być uznane za weterana poszkodowanego w działaniach poza granicami państwa, muszą dołączyć do wniosku: protokół powypadkowy, orzeczenia właściwej komisji lekarskiej o związku uszczerbku na zdrowiu z wypadkiem pozostającym w związku z działaniami poza granicami państwa lub chorobą nabyta w czasie wykonywania zadań lub obowiązków służbowych.

Właściwy w sprawie organ po przeanalizowaniu wniosku z załącznikami wydaje decyzję administracyjną w zakresie przyznania lub nie statusu.

W dokumencie zawarte zostają informacje:
• o procentowej wysokości uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek wypadku pozostającego w związku z działaniami poza granicami państwa lub choroby nabytej podczas wykonywania zadań lub obowiązków służbowych w ramach działań poza granicami państwa, z tytułu których przyznano świadczenia odszkodowawcze,
• o wysokości dodatku weterana poszkodowanego.