Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Znowelizowana ustawa z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. nr 112, poz. 654) podniosła m.in. technikom fizjoterapii czas pracy w ramach pełnego etatu z 5 godzin dziennie i przeciętnie 25 godzin tygodniowo do 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień.
W związku z tym kierownictwo jednego z ZOZ wręczyło pracownikom wypowiedzenia zmieniające, dostosowujące ich czas pracy do nowych przepisów. Zmiana dotknęła także 60-letnią pracownicę objętą ochroną przedemerytalną. Z tego powodu pracodawca zastosował wobec niej przepisy ustawy o zwolnieniach grupowych. Zgodnie z nimi w okresie objęcia szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy pracodawca może jedynie wypowiedzieć dotychczasowe warunki pracy i płacy.
Pracownica nie zgodziła się ze zmianą liczby godzin i skierowała sprawę do sądu, domagając się przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach.
Sąd rejonowy uznał powództwo za niezasadne i je oddalił.
Kobieta wniosła apelację. Podniosła w niej, że pracownikowi chronionemu ze względu na wiek przedemerytalny można wypowiedzieć warunki pracy i płacy tylko z powodów wymienionych w ustawie, tj. z przyczyn nie dotyczących pracownika i prowadzących do ograniczenia zatrudnienia. Tymczasem zwiększenie czasu pracy z uwagi na zmianę przepisów ustawowych nie prowadziło do ograniczenia zatrudnienia.
Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił apelację. W uzasadnieniu zwrócił uwagę, że obowiązujące ją normy czasu pracy nie były przedmiotem indywidualnych ustaleń stron wynikających z umowy o pracę, lecz wynikały z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, tj. przepisów ustawy o działalności leczniczej. Ustawodawca jednostronnie i władczo określił obowiązującą pracowników normę czasu pracy. Jej wyznaczenie dla konkretnego, pełnego bądź niepełnego etatu nie zostało więc pozostawione woli pracodawców. Osoby zatrudnione w ramach pełnego etatu pomimo zwiększenia czasu ich pracy nadal zatrudnione są tylko na jeden etat. Dlatego w ocenie sądu stosowanie przez pracodawcę wypowiedzenia zmieniającego celem dostosowania warunków pracy do obowiązujących powszechnie przepisów było całkowicie zbędne.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 23 lutego 2015 r., sygn. akt VII Pa 402/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
