Próbowałam wyegzekwować zaległą zapłatę z tytułu wykonanej przeze mnie umowy o dzieło. Niestety, sąd cywilny odmówił mi zajęcia się moją sprawą, ponieważ od dnia oddania dzieła minęły ponad dwa lata. Byłam przekonana, że mam trzy lata na odzyskanie należności. Skąd mogła się wziąć moja pomyłka – pyta czytelniczka.
Wynagrodzenie z tytułu umowy o dzieło powinno zostać zapłacone w formie i terminie ustalonym przez strony. Jeśli takiego zapisu nie ma w umowie, pieniądze powinny zostać przekazane wykonawcy w chwili oddania dzieła. Przykładowo: w umowie strony określiły dany dzień jako termin oddania dzieła, ale jednocześnie nie wskazały momentu wypłaty wynagrodzenia. W takim przypadku to ostatnie należy się w dniu przekazania dzieła.
Nieco inaczej wygląda kwestia obliczania okresu przedawnienia roszczeń z tytułu umowy o dzieło. Wynosi on dwa lata i należy go liczyć od momentu oddania dzieła. Ustalony przez strony późniejszy termin zapłaty wynagrodzenia nie odsuwa w czasie rozpoczęcia biegu okresu przedawnienia. Trzy lata, o których wspomina czytelniczka, dotyczą roszczeń, które wynikają z umowy o pracę, pracownik ma właśnie tyle czasu na dochodzenie zaległych pensji. Termin jest liczony od dnia, w którym wynagrodzenie powinno być wypłacone.
Wracając do problematyki umowy o dzieło, jeśli czytelniczka przekroczyła okres dwóch lat wyliczony we wskazany wyżej sposób, to sąd co do zasady nie zajmie się merytorycznym rozpatrzeniem pozwu dotyczącego zapłaty. Ten ostatni nie przejdzie bowiem formalnej oceny.
Krótszy termin na dochodzenie roszczeń to niejedyne ograniczenie dla osób zarabiających w drodze umowy o dzieło. Muszą one bowiem dochodzić swoich roszczeń jedynie w sądzie powszechnym na zasadach ogólnych. Nie mogą przy tym liczyć na minimalną opłatę, jaka ma miejsce w przypadku roszczeń z tytułu umów o pracę. Poza tym nie przysługuje im pomoc inspekcji pracy. Nie mają również prawa skorzystania z pomocy komisji pojednawczych, które są powoływane w zakładach pracy, by rozstrzygać spory między pracodawcą a pracownikami.
Podstawa prawna
Art. 642, 646 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.).
