Planując tegoroczny urlop, turysta może już na nowych zasadach wykupić m.in. rabaty na wynajem samochodu czy przelot związany z zakwaterowaniem za granicą. Zawiera wówczas z przedsiębiorcą na piśmie umowę o długoterminowy produkt wakacyjny na okres dłuższy niż rok, z możliwością przedłużenia.
Może też podpisać drugą umowę: pośrednictwa w odsprzedaży tego produktu. Zapłaci wówczas przedsiębiorcy za pomoc w takiej sprzedaży lub kupnie. Zasady sporządzania obu tych umów zostały unormowane w przepisach ustawy z 16 września 2011 r. o timeshare (Dz.U. nr 230, poz. 1370).

Nowa regulacja

Do tej pory biura podróży i agenci turystyczni nie świadczyli tego rodzaju usług, ponieważ nie były one regulowane w polskim prawie. Przewidywała je jedynie Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/122/WE z 14 stycznia 2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany (Dz.U. L 33 z 3 lutego 2009). Dlatego organizatorzy turystyki najczęściej ograniczali się tylko do wydawania kart rabatowych swoim długoletnim klientom.
– Z doświadczeń UOKiK wynika, że dotychczasowy brak jasnych przepisów określających sposób zawierania tego rodzaju umów wykorzystywali nieuczciwi przedsiębiorcy, którzy przekazywali błędne i nierzetelne informacje o sprzedawanych produktach. W rezultacie konsumenci byli narażeni na zawieranie niekorzystnych kontraktów – mówi Małgorzata Cieloch, rzecznik prasowy UOKiK.
Od obu umów, tak samo jak od umowy o timeshare, konsument ma prawo odstąpić w ciągu 14 dni bez podania przyczyny i bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów. Nie musi więc płacić np. za usługi wykonane w tym czasie przez przedsiębiorcę ani też zwracać ewentualnych korzyści, które przedsiębiorca mógłby uzyskać, gdyby nie doszło do odstąpienia.
Polacy już nie muszą się bać timesharingu
Polacy już nie muszą się bać timesharingu

Zobacz również

Termin na odstąpienie

Przed upływem terminu do odstąpienia od umowy o długotrwały produkt wakacyjny przedsiębiorca nie może też domagać się od konsumenta uiszczenia jakichkolwiek zaliczek, gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, pisemnego oświadczenia o uznaniu długu ani też zablokowania rachunku bankowego. Z takimi żądaniami nie może występować także przedsiębiorca będący stroną umowy pośrednictwa w odsprzedaży, zanim nie doprowadzi do zbycia praw z umowy o długotrwały produkt wakacyjny.
O uprawnieniach przysługujących turyście przedsiębiorca musi zawiadomić go jeszcze przed podpisaniem umowy. Natomiast w dniu zawarcia jej lub doręczenia dokumentu powinien przekazać mu standardowy formularz odstąpienia od umowy, który zawiera oświadczenie konsumenta w tej sprawie.
Jak ustawa o timeshare pomoże zaplanować wakacje
Jak ustawa o timeshare pomoże zaplanować wakacje

Zobacz również
Gdy przedsiębiorca nie dopełni tego obowiązku, termin do odstąpienia od umowy wydłuża się o rok, a jeśli nie dostarczy konsumentowi innych wymaganych informacji – wydłuża się o trzy miesiące. Jeżeli formularz lub informacje zostaną przekazane z opóźnieniem, termin do odstąpienia od umowy upływa po 14 dniach od otrzymania ich przez konsumenta.

Podstawa prawna
Ustawa z 16 września 2011 r. o timeshare (Dz.U. nr 230, poz. 1370).