Chodziło o przyznane na podstawie uchwały sejmiku województwa stypendia:
  • motywacyjne dla studentów mieszkających i studiujących w tym województwie, przyznawane na dziewięć miesięcy w wysokości 1000 zł miesięcznie,
  • przedsiębiorcze (5 tys. zł) dla studentów pierwszego roku studiów stacjonarnych II stopnia na rozpoczęcie działalności gospodarczej.
Województwo było zdania, że są one w całości zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o PIT jako stypendia, o których mowa w ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.). Argumentowało, że w art. 96 tej ustawy nadano sejmikowi województwa kompetencje do przyznawania stypendiów studentom, określania rodzaju wsparcia, kryterium i sposobu jego przyznawania, maksymalnej wysokości i warunków wypłacania. Wszystkie te wymogi zostały określone w regulaminie przyjętym przez sejmik, więc są spełnione warunki do zwolnienia podatkowego – przekonywało województwo.
Innego zdania był dyrektor KIS. Stwierdził, że stypendia motywacyjne i przedsiębiorcze, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale sejmiku województwa, są objęte zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40b ustawy o PIT. Jeżeli więc są wyższe niż 3,8 tys. zł rocznie, to nadwyżka ponad ten limit jest opodatkowana, a na województwie jako płatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na ten podatek.
Studenci nie chcą w kamasze. Program stypendialny nie zachęcił do służby wojskowej
Studenci nie chcą w kamasze. Program stypendialny nie zachęcił do służby wojskowej

Zobacz również
WSA w Gorzowie przyznał rację fiskusowi. Orzekł, że choć przyznane przez województwo stypendia są wymienione w Prawie o szkolnictwie wyższym i nauce, to nie stosuje się do nich art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o PIT. Są one objęte innym zwolnieniem – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40b ustawy o PIT. Treść tego przepisu jednoznacznie wskazuje, że ma on zastosowanie m.in. do wszystkich stypendiów, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, a więc zarówno do tych wymienionych w ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, jak i innych, wskazanych np. w art. 31 ust. 1 i 3 ustawy o sporcie (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1599) – orzekł sąd.
Dodał, że gdyby intencja ustawodawcy była inna, to w treści art. 21 ust. 1 pkt 40b znalazłoby się stosowne zastrzeżenie. Skoro go nie ma, to nie da się inaczej zinterpretować tego przepisu, mimo jego pozornej kolizji z art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o PIT. Wyrok jest nieprawomocny.©℗

orzecznictwo

Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 8 września 2022 r., sygn. akt I SA/Go 232/22www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia