Nie można w ramach ulgi rehabilitacyjnej odjąć wydatków na pobyt w placówce opieki społecznej, bo nie świadczy ona usług zdrowotnych, tylko zapewnia potrzeby bytowe – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku.
Chodziło o niepełnosprawną kobietę, której urząd skarbowy odmówił prawa do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej 12 tys. zł wydanych na pobyt w domu opieki społecznej.
Również dyrektor izby administracji skarbowej przypomniał, że zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o PIT w ramach ulgi można odliczyć m.in. wydatki na pokrycie kosztów leczenia w sanatorium, pobytu w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych. W przepisie tym nie ma natomiast mowy o domach opieki społecznej, bo zakres i cel działania tych placówek są zupełnie inne.
Zakłady opieki zdrowotnej powołane są w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia, natomiast placówki pomocy społecznej zapewniają usługi opiekuńcze oraz bytowe na podstawie ustawy o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1507 ze zm.). Nie udzielają więc świadczeń zdrowotnych, a jedynie pomagają w korzystaniu z nich (art. 68 ust. 3 pkt 4 ustawy o pomocy społecznej) – wyjaśnił dyrektor IAS.
Zwrócił uwagę na to, że placówka opiekuńcza nie została wpisana do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą. W praktyce można by powiedzieć, że kobieta przebywa w domu zastępczym i pokrywając koszty swojego pobytu w nim, zaspokaja w ten sposób potrzeby w zakresie zamieszkania, wyżywienia, odzieży oraz pomocy w korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych – podsumował organ.
Tak samo orzekł gdański WSA. Wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 295 ze zm.) w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych świadczone są stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne. Natomiast placówki opieki społecznej nie udzielają świadczeń zdrowotnych, tylko zapewniają usługi opiekuńcze i bytowe. Wyrok jest nieprawomocny.

orzecznictwo

Wyrok WSA w Gdańsku z 22 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1711/19. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia