Okazją do przewietrzenia własnych umysłów jest lektura dwóch książek, które ośmielę sobie dziś państwu polecić, ufając, że sprawią państwo choćby część przyjemności, jaką dały mnie w przedświątecznym tygodniu. Połknąłem w nim „Prawo rzymskie. Mirabilia” Macieja Jońcy i „Cenzora w sypialni…” Anny Tarwackiej.
Swada i kompetencja pierwszego z autorów są państwu doskonale znane także z tych łamów. Nikt ze znanych mi dzisiejszych uczonych prawników nie ma takiej zdolności mówienia o współczesności bez użycia ani jednego nazwiska z pierwszych stron gazet lub ze sprawozdań z prac Sejmu. Podejrzewam, że to musi być rodzaj piętna, choć tylko domniemywam, że gdy dochodzi do (częstych w ostatnich latach) prawnych horribiliów, pan profesor natychmiast znajduje w którymś z katalogów w swoim mózgu analogię sprzed tysięcy, kilkuset albo i 100 lat. I od razu widzi, do czego to może współcześnie doprowadzić. Tak to sobie w każdym razie wyobrażam niemal za każdym razem, kiedy czytam jego tekst dla „Prawnika”.