Senacka komisja ustawodawcza przyjęła do dalszych prac projekt Naczelnej Rady Adwokackiej mający zwiększyć efektywność prawa do obrony.
Propozycja NRA zakłada nowelizację kodeksu karnego wykonawczego przez zmianę jego art. 215. Dodany do niego par. 3 miałby brzmieć: „Jeżeli tymczasowo aresztowany ma ustanowionego obrońcę, organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, z chwilą powzięcia informacji o ustanowieniu obrońcy przesyła niezwłocznie z urzędu do dyrektora aresztu śledczego, w którym przebywa tymczasowo aresztowany, zarządzenie o zgodzie na wielokrotne widzenie tego obrońcy z tymczasowo aresztowanym. Zdanie drugie art. 217 par. 1 stosuje się odpowiednio. Z chwilą zawiadomienia organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, o ustaniu stosunku obrończego, organ z urzędu wydaje zarządzenie o uchyleniu zarządzenia o zgodzie na wielokrotne widzenie tego obrońcy z tymczasowo aresztowanym i przesyła je niezwłocznie do dyrektora aresztu śledczego, w którym przebywa tymczasowo aresztowany”.
Celem projektu jest zniesienie barier techniczno-organizacyjnych w dostępie aresztowanego do obrońcy. Ma on także ułatwić pracę organom procesowym wydającym zgodę na widzenia z pełnomocnikiem. Zgodnie bowiem z obecnym brzmieniem art. 217 k.k.w. musi ją wydać organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.
Mimo że art. 215 k.k.w. gwarantuje aresztowanemu możliwość widzenia z pełnomocnikiem bez udziału innych osób (z pewnymi ograniczeniami), w praktyce obrońca musi występować do odpowiedniego organu o pozwolenie. Organ ten nie może go nie rozpatrzyć, ale aresztowany musi czekać na realizację swojego prawa, bo organ musi poświęcić czas na czynności związane z przyjęciem wniosku, rejestracją, rozpoznaniem go oraz przekazaniem pozwolenia do aresztu. Komplikacje pojawiają się, gdy zmienia się zakład karny, prokuratura prowadząca postępowanie albo sygnatura sprawy – w każdym z tych przypadków wniosek trzeba składać od nowa.
„Różnica pomiędzy dotychczasowym stanem prawnym a projektowanym stanem prawnym polega na tym, że nowo projektowany stan prawny po pierwsze: w pełni pozwoli na realizację konstytucyjno-konwencyjnego prawa osoby tymczasowo aresztowanej do kontaktu z obrońcą, po drugie uprości czynności techniczno-organizacyjne organu procesowego, odciążając organ procesowy od wykonywania dodatkowych czynności organizacyjnych, po trzecie usprawni realizację kontaktu tymczasowo aresztowanego z jego obrońcą” – czytamy w uzasadnieniu.