Rozpoznawał on wniosek adwokat K.K. o zasądzenie na jej rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wskazywała ona, iż 27 sierpnia 2014 r. okręgowa rada adwokacka wyznaczyła ją pełnomocnikiem dla I.P. Jednak już 3 września – zgodnie z wnioskiem strony – w jej miejsce wyznaczony został nowy adwokat. Podnosiła, że w okresie, w którym była pełnomocnikiem, badała akta sprawy i dwukrotnie kontaktowała się telefonicznie ze skarżącą. Jako podstawę wniosku podała par. 18 ust. 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 461 ze zm. – dalej r.k.p.). Zgodnie ze wskazanym przepisem minimalna stawka adwokacka w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w I instancji wynosi 240 zł.
Referendarz sądowy, rozpoznając wniosek prawniczki, odmówił przyznania kosztów pomocy prawnej. Wskazał na par. 2 ust. 1 r.k.p., zgodnie z którym sąd, zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa, ma wziąć pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podkreślił, że interpretacja tego artykułu i przepisu, na który powoływała się wnioskodawczyni, nie daje podstaw do zasądzenia wynagrodzenia. Michał Kazek, referendarz sądowy, podkreślił, że w aktach brak informacji o czynności procesowej podjętej przez adwokat K.K., zmierzającej do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny I instancji.
„Nie sposób zaliczyć do takich czynności zapoznania się przez tego profesjonalnego pełnomocnika procesowego z treścią akt sprawy z wniosku o przyznanie prawa pomocy ani rozmów telefonicznych z wnioskodawcą, które nie doprowadziły do wyjaśnienia ani rozstrzygnięcia sprawy” – czytamy w postanowieniu.
ORZECZNICTWO
Postanowienie WSA we Wrocławiu z 6 października 2014 r. sygn. akt I SO/Wr 15/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia