W art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne określono, że umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji powinna zawierać postanowienia określające m.in.: standardy jakościowe, warunki zapewnienia niezawodności i ciągłości dostaw, parametry techniczne.
W tym samym artykule określono, że zarówno umowa sprzedaży, jak i umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji powinna zawierać postanowienia określające wysokość bonifikaty za niedotrzymanie tych parametrów oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców a także odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy.
Przedsiębiorstwo ciepłownicze jest zatem obowiązane dostarczać ciepło zgodnie z zawartą z odbiorcą umową.
Niedotrzymanie parametrów jakościowych ma wpływ na określenie należności za pobrane ciepło z tytułu realizacji zawartej z odbiorcą umowy. W przypadku niedotrzymania przez przedsiębiorstwo ciepłownicze warunków umowy sprzedaży ciepła lub mowy o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji albo umowy kompleksowej odbiorcom ciepła przysługują bonifikaty.
Prawo energetyczne nie uzależnia wypłaty bonifikaty od złożenia przez odbiorcę wniosku o bonifikatę. Urząd Regulacji Energetyki proponuje jednak nie czekać na inicjatywę samego przedsiębiorstwa ciepłowniczego i zwrócić się do niego z wnioskiem o wypłacenie bonifikaty w należnej wysokości. Wniosek należy złożyć lub przesłać na adres przedsiębiorstwa ciepłowniczego, z którym odbiorca ma podpisaną umowę.
W przypadku poniesienia szkody na skutek przerw w dostawach ciepła, można zwrócić się także do przedsiębiorstwa ciepłowniczego o wypłacenie odszkodowania za szkody. Przedsiębiorstwo ciepłownicze odpowiada za wyrządzoną odbiorcy szkodę na zasadach ogólnych, wynikających z przepisów kodeksu cywilnego. Odbiorca musi jednak wykazać szkodę i jej związek z przerwą w dostawie ciepła oraz określić jej wysokość. W przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie zechce wypłacić odszkodowania za poniesioną szkodę, sprawę należy skierować do sądu powszechnego.
Wysokość bonifikat oraz zasady ich naliczania zawarte są w § 40 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2010 r., nr 194, poz. 1291).
Źródło: URE