Gdy pracownik zachoruje, zanim przepracował pełny miesiąc, trzeba obliczyć hipotetyczne wynagrodzenie

Zatrudniliśmy pracownika 6 maja 2024 r., a zachorował on już 10 czerwca 2024 r. Poprzednie zatrudnienie pracownika ustało 30 kwietnia 2024 r., a więc nie musi upłynąć okres wyczekiwania na zasiłek. Pracownik otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w stałej wysokości oraz premię zmienną, zmniejszaną za okres choroby w sposób proporcjonalny. Jak obliczyć podstawę wymiaru zasiłku?

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa) podstawę wymiaru zasiłku chorobowego pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli jednak niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Może się jednak zdarzyć, że pracownik nabył prawo do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, zanim przepracował pełny miesiąc. Wówczas stosujemy art. 37 ust. 1 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z nim, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby, gdyby pracował przez pełny miesiąc kalendarzowy. W ten sposób jest zatem obliczane hipotetyczne wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc.

Szczegółowe zasady obliczania takiego hipotetycznego wynagrodzenia określa art. 37 ust. 2. Zgodnie z nimi podstawę wymiaru zasiłku chorobowego w takich przypadkach stanowi:

• wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości,
• wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby jeden dzień,
• kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.

Zatem w opisywanej sytuacji, aby ustalić podstawę do obliczenia podstawy wymiaru zasiłku, płatnik powinien obliczyć hipotetyczne wynagrodzenie, jakie pracownik osiągnąłby w czerwcu 2024 r. Do podstawy należy przyjąć wynagrodzenie zasadnicze w kwocie określonej w umowie o pracę, zmienną premię należy zaś uzupełnić przez podzielenie kwoty uzyskanej premii przez liczbę dni przepracowanych w czerwcu i pomnożenie przez dni, które pracownik przepracowałby, gdyby nie zachorował. Oba te składniki należy następnie zsumować. W obliczeniach pomijamy wynagrodzenie za maj 2024 r., ponieważ pracownik został zatrudniony w trakcie miesiąca kalendarzowego. ©℗