Trzynastka wypłacona tylko za kilka dni też wpłynie na zasiłek

Gdy pracownik wraca do pracy pod koniec roku po urlopach związanych z rodzicielstwem, dodatkowe wynagrodzenie roczne trzeba uzupełnić do pełnego miesiąca. Taką kwotę należy uwzględnić w podstawie świadczeń chorobowych.

Zgodnie z ogólną zasadą podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli okres zatrudnienia (ubezpieczenia) nie obejmuje 12 miesięcy, to należy przyjąć wynagrodzenia wypłacone za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia.

Wynagrodzenie to przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy (pełnych miesięcy) kalendarzowych, nawet jeżeli w tych okresach nastąpiła zmiana wysokości wynagrodzenia na skutek zmiany stanowiska pracy lub zmiany warunków wynagradzania ustalonych w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy.

Uzupełnienie wynagrodzenia

Jeżeli w okresie, z którego jest ustalana podstawa, ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

• wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy,
• przyjmuje się, po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2780; dalej: ustawa zasiłkowa), wynagrodzenie z miesięcy, w których ubezpieczony pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej uzupełnienia wynagrodzenia dokonuje się odpowiednio według rodzaju wynagrodzenia (stałe, zmienne). Do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się:

• wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości,
• wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy, jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie zmienne,
• kwoty zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacone za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia,
• minimalne wynagrodzenie za pracę dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy, jeżeli kwoty wynagrodzenia nie można ustalić według powyższych zasad; w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwota ta ulega odpowiednio zmniejszeniu, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.

Wynagrodzenie określone w stawce godzinowej traktuje się jak wynagrodzenie stałe.

Wynagrodzenie miesięczne zmienne, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc, ustala się:

• poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których zostało ono osiągnięte i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu – jeżeli przepracował choćby jeden dzień,
• przyjmując kwotę zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości wypłaconej za ten miesiąc pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy – jeżeli pracownik nie osiągnął w danym miesiącu żadnego wynagrodzenia.

Zazwyczaj 1/12 składnika rocznego

Premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy miesięczne wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku.

Natomiast tego rodzaju składniki przysługujące za okresy roczne, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłków, uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. [przykład 1]

Przykład 1

Dwie metody

Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością w pracy zgodnie z przepisami płacowymi, podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu zgodnie z ogólnymi zasadami.

Składnik roczny, którym jest dodatkowe wynagrodzenie roczne (tzw. trzynastka) może być uzupełniony z zastosowaniem metody przewidzianej dla zmiennych lub stałych składników wynagrodzenia. W pierwszym przypadku kwotę otrzymanego składnika rocznego, po pomniejszeniu o kwotę potrąconych składek, dzieli się przez liczbę dni przepracowanych w roku kalendarzowym oraz mnoży przez liczbę dni, którą pracownik przepracowałby w roku kalendarzowym. Z kolei w drugim przypadku, gdy zastosowanie ma metoda przewidziana dla stałych składników wynagrodzenia, trzynastkę można przyjąć w kwocie, którą pracownik otrzymałby, gdyby w danym roku kalendarzowym np. nie chorował, a więc w kwocie równej 8,5 proc. sumy pełnego wynagrodzenia, które pracownik otrzymałby w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie. [przykład 2]

Przykład 2

Po powrocie z wychowawczego

Gdy pracownik korzystał z urlopu wychowawczego lub bezpłatnego, który rozpoczął się przed okresem, z którego składnik wynagrodzenia jest uwzględniany, i skończył się w trakcie tego okresu, zastosowanie ma zasada, zgodnie z którą oblicza się podstawę wymiaru zasiłku w razie zatrudnienia krótszego niż rok kalendarzowy.

A jeżeli pracownik nie był zatrudniony u pracodawcy przez cały rok poprzedzający powstanie niezdolności do pracy, premie i inne składniki za okresy roczne powinny być uwzględnione proporcjonalnie do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy zatrudnienia w roku, z którego składnik roczny podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku. [przykłady 3 i 4]

Jeśli pracownik nie przepracował po powrocie nawet miesiąca, to należy dokonać stosownych uzupełnień do pełnego miesiąca. [przykład 5]

Przykład 3

Przykład 4

Przykład 5