Zasady ogólne
- Czy art. 11 ust. 3 lit. a rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że pracownik, który zamieszkuje w jednym państwie członkowskim, a pracuje w innym na podstawie umowy o pracę tymczasową, zgodnie z którą stosunek pracy ustaje niezwłocznie po zakończeniu świadczenia pracy tymczasowej, a następnie zostaje wznowiony, nadal podlega, w okresach nieświadczenia pracy, ustawodawstwu tego drugiego państwa, tak długo jak pracownik ten nie zawiesi tymczasowo jej wykonywania?
- Jakie czynniki są istotne dla oceny, czy w tego rodzaju przypadkach dochodzi do tymczasowego zawieszenia świadczenia pracy?
- Po upływie jakiego okresu należy uznać, że - o ile nie istnieją konkretne przesłanki uzasadniające twierdzenie przeciwne - niepozostający już w umownym stosunku pracy pracownik zawiesił tymczasowo świadczenie pracy w państwie zatrudnienia?