Jeśli dorosłe dziecko wykaże, że rodzic uchylał się w przeszłości od obowiązku alimentacyjnego, będzie mógł ubiegać się w gminie o zwolnienie z konieczności dopłacania do jego pobytu w domu pomocy społecznej (DPS)

Taką możliwość przewiduje ustawa o zmianie ustawy o pomocy społecznej, którą uchwalił Sejm na ostatnim posiedzeniu. Nowe przepisy, do których posłowie nie wprowadzili w trakcie całego procesu legislacyjnego żadnych poprawek, sprowadzają się do zmodyfikowania katalogu przesłanek, na podstawie których osoby, zobowiązane do partycypowania w kosztach pobytu mieszkańca DPS, będą mogły uchylić się od wnoszenia opłaty ustalonej przez ośrodek pomocy społecznej. Są one wymienione w art. 64 i 64a ustawy o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1876 ze zm.), a uchwalone zmiany mają na celu uwzględnienie – szersze niż obecnie – sytuacji, gdy wnoszenie opłaty przez dzieci lub wnuki osoby umieszczonej w DPS byłoby sprzeczne, ze względu na jej wcześniejsze postępowanie, z zasadami współżycia społecznego i sprawiedliwości społecznej.
Zmiana dotycząca art. 64, który teraz wymienia sześć przesłanek fakultatywnego zwolnienia z odpłatności, zakłada dodanie siódmej. Zgodnie z jej treścią będzie można zwolnić z wnoszenia należności osobę, która wykaże, że członek rodziny, do którego kosztów pobytu miałaby się teraz dokładać, rażąco naruszał obowiązek alimentacyjny lub inne obowiązki rodzinne względem niej. Aby to udowodnić, dorosłe dziecko powinno najlepiej dołączyć do wniosku jakieś dokumenty potwierdzające, że jego rodzic np. nie płacił alimentów.
Natomiast nowe brzmienie art. 64a stanowi, że osoba, która ma współfinansować koszty pobytu pensjonariusza w DPS, jest całkowicie zwalniana z tego obowiązku w dwóch przypadkach (o ile zawnioskuje o to w ośrodku pomocy społecznej). Po pierwsze, jeśli przedstawi prawomocne orzeczenie sądu o pozbawieniu mieszkańca placówki władzy rodzicielskiej i oświadczy, że nie została ona przywrócona. Po drugie, gdy dorosłe dziecko będzie dysponować prawomocnym orzeczeniem sądu o skazaniu rodzica za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego popełnione na jego szkodę, jego zstępnych, małoletniego lub pełnoletniego rodzeństwa, nieporadnego ze względu na wiek, stan psychiczny lub fizyczny rodzeństwa.
Etap legislacyjny
Ustawa skierowana do Senatu