Burmistrz przyjął zarządzeniem regulację w sprawie przyznawania środków na wspieranie doskonalenia zawodowego nauczycieli. Ustalił w nim regulamin przyznawania owych środków nauczycielom zatrudnionym w placówkach oświatowych podległych gminie. Czy burmistrz był uprawniony do wydania tego zarządzenia?
Nie, burmistrz nie jest uprawniony do podziału środków przeznaczonych na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli na środki pozostające do dyspozycji organu prowadzącego i dyrektora szkoły. Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 70a ust. 1 ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta nauczyciela (dalej: KN) w budżecie organów prowadzących szkoły wyodrębnia się środki na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli z uwzględnieniem doradztwa metodycznego. Wynoszą one 1 proc. planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe nauczycieli, z zastrzeżeniem ust. 2. Zgodnie natomiast z ust. 2 tego artykułu ust. 1 nie obejmuje finansowania publicznych placówek doskonalenia nauczycieli i bibliotek pedagogicznych prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego.
Z kolei art. 91d KN określa, który organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje zadania i kompetencje organu prowadzącego określone w poszczególnych przepisach tej ustawy. Zgodnie z powyższym przepisem kompetencje w zakresie realizacji zadania określonego w art. 7a ust. 1 KN ma rada gminy, rada powiatu, sejmik samorządowy. Tak więc to samorząd jako organ prowadzący szkołę ma obowiązek corocznego zabezpieczenia we własnym budżecie, czyli w budżecie gminy, który jest uchwalany przez radę gminy, odpowiednich środków na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli.
Wskazane regulacje KN nie zawierają delegacji ustawowej do wydania zarządzenia przez organ wykonawczy gminy, czyli w tej sprawie burmistrza.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim wyrażonym w wyroku z 16 października 2014 r. (sygn. akt II SA/Go 584/14, www.orzeczenia.nsa.gov.pl) takiej delegacji nie zawiera również rozporządzenie ministra edukacji narodowej i sportu z 29 marca 2002 r., w tym jego par. 7. Zgodnie z tym przepisem organ prowadzący w porozumieniu z dyrektorami szkół i placówek ustala corocznie maksymalną kwotę dofinansowania opłat za kształcenie pobierane przez szkoły wyższe i zakłady kształcenia nauczycieli oraz specjalności i formy kształcenia, na które dofinansowanie jest przyznawane. Zdaniem gorzowskiego sądu ustalanie corocznie maksymalnych kwot dofinansowania opłat za określone formy dokształcania nauczycieli oraz specjalności i form kształcenia nie należą do zakresu spraw, jakie organ wykonawczy gminy może uregulować na podstawie art. 31 ustawy o samorządzie gminnym (dalej: u.s.g.), zgodnie z którym kieruje on bieżącymi sprawami gminy i reprezentuje ją na zewnątrz. Tym samym, biorąc pod uwagę domniemanie wynikające z art. 18 ust. 1 u.s.g., należy stwierdzić, że organem właściwym do uregulowania spraw wymienionych w par. 7 rozporządzenia jest rada gminy, a nie burmistrz miasta.
W ocenie gorzowskiego sądu administracyjnego brak jest również przepisów zarówno w Karcie nauczyciela, jak i u.s.g. upoważniających wójta (burmistrza czy też prezydenta miasta), jako organu wykonawczego jednostek samorządu terytorialnego, do podziału środków przeznaczonych na omawiane dofinansowanie nauczycieli. Obowiązek został nałożony na radę gminy.
Podstawa prawna
Art. 18 ust. 1, art. 31 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 595 ze zm.). Art. 7a ust. 1, art. 70a i 91d ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 191). Par. 7 rozporządzenia ministra edukacji narodowej i sportu z 29 marca 2002 r. w sprawie sposobu podziału środków na wspieranie doskonalenia zawodowego nauczycieli pomiędzy budżety poszczególnych wojewodów, form doskonalenia zawodowego dofinansowywanych ze środków budżetowych organów prowadzących szkoły, wojewodów, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz szczegółowych kryteriów i trybu przyznawania tych środków (Dz.U. nr 46, poz. 430).