Kierowcy przysługuje wyrównanie za brak określenia w regulaminie wynagradzania prawa do rekompensaty za nocleg. Tak orzekł Sąd Najwyższy
Przedsiębiorstwo transportowe zatrudniło kierowcę na postawie umowy o pracę. Strony ustaliły, że miejscem wykonywania pracy przez nowego podwładnego będzie Polska i kraje Europy. Mężczyźnie przysługiwały diety na pokrycie kosztów pożywienia, które zgodnie z obowiązującym regulaminem wynagradzania w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2008 r. były rozliczane na podstawie złożonych i zweryfikowanych druków delegacji zagranicznych i krajowych. Dodatkowo wskazano, że pracownikowi nie przysługuje ryczałt za noclegi, ponieważ pojazdy przeznaczone do ruchu międzynarodowego mają dwa miejsca do spania.
Kierowca po kilku latach pracy domagał się wypłacenia ryczałtu za noclegi za okres od maja 2009 r. do października 2011 r. Sąd I instancji uznał, że w świetle uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 19 listopada 2008 r., II PZP 11/08, kierowca nie odbywał podróży służbowych w rozumieniu art. 775 par. 1 kodeksu pracy.
Skład orzekający zwrócił uwagę, że powód od 3 kwietnia 2010 r. – a więc od daty znowelizowania ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1155 ze zm.) – pozostawał w podróży służbowej (art. 2 pkt 7 tej ustawy) i z tego tytułu przysługiwały mu należności ustalone na zasadach określonych w art. 775 par. 3 – 5 k.p. (art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców) – czyli na podstawie regulaminu wynagradzania, który nie przewidywał ryczałtu za noclegi.
Sąd stwierdził też, że zatrudniony nie przedkładał pracodawcy rachunków z tytułu poniesionych kosztów noclegu, gdyż korzystał z miejsc przystosowanych do spania w kabinie samochodu. Żądanie kierowcy zostało oddalone. Podobnie uczynił sąd apelacyjny, który podkreślał, że w spornym okresie miał zastosowanie wewnętrzny regulamin wynagradzania, który nie przewidywał ryczałtu za nocleg.
Pełnomocnik kierowcy złożył do SN skargę kasacyjną, która okazała się usprawiedliwiona. Sąd zwrócił uwagę, że zaskarżony wyrok pozostawał w sprzeczności z wykładnią prawa przedstawioną w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2014 r., II PZP 1/14. Wyrażono w nim pogląd, że zapewnienie pracownikowi – kierowcy samochodu ciężarowego – odpowiedniego miejsca do spania w kabinie nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu. A to oznacza, że pracownik w spornym okresie miał prawo do ryczałtu. Sąd podkreślił, że w orzecznictwie przyjmuje się też, że w przypadku nieustalenia w układzie zbiorowym (regulaminie wynagradzania) lub umowie o pracę świadczeń z tytułu podróży odbywanych przez kierowcę jej koszty mogą podlegać wyrównaniu w wysokości odpowiadającej należnościom (dietom) z tytułu podróży służbowej przewidzianym w przepisach powszechnie obowiązujących (art. 775 k.p.). ©?
ORZECZNICTWO
Wyrok z 22 lipca 2015 r., sygn. akt I PK 95/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia