Komunikacja miejska organizowana jest w granicach administracyjnych miasta lub też miasta oraz gminy, i to właśnie te jednostki ją finansują. Tak więc to rady poszczególnych miast (lub gmin) decydują o zakresie ulg przyznanych pasażerom, dlatego różnią się one w zależności od miejscowości.
Jednak w praktyce samorządy zazwyczaj powtarzają ulgi podstawowe, gwarantowane ustawowo na terenie całego kraju w dwóch stawkach: 100 procent i 50 procent.
Do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską na terenie całej Polski są uprawnieni:
- posłowie i senatorowie RP,
- inwalidzi wojenni i wojskowi oraz ich opiekunowie - chodzi tylko o I grupę inwalidztwa,
- uczniowie realizujący obowiązek szkolny w szkołach specjalnych oraz ich opiekunowie w przejazdach z miejsca zamieszkania do szkoły,
- cywilne niewidome ofiary działań wojennych.
Samorządy zazwyczaj całkowicie z opłat za bilety zwalniają dodatkowo:
- dzieci w wieku do lat 4,
- niepełnosprawne dzieci i młodzież z ich opiekunami w drodze do szkoły/przedszkola i z powrotem;
- osoby niewidome,
- osoby, które ukończyły 70 rok życia,
- policjantów i strażników miejskich podczas wykonywania czynności służbowych.
Do przejazdów na terenie całego kraju z ulgą 50-procentową ustawowo uprawnieni są natomiast:
- kombatanci lub osoby zajmujące się działalnością równorzędną z działalnością kombatancką oraz niektóre osoby będące ofiarami represji wojennych i okresu powojennego,
- studenci - ustawa gwarantuje im zniżkę bez względu na wiek, ale rady miast/gmin wprowadzają często dodatkowe kryteria, zazwyczaj barierę 26. roku życia,
- słuchacze kolegiów nauczycielskich i nauczycielskich kolegiów języków obcych oraz kolegiów pracowników służb społecznych.
Samorządy często obniżają bilety o połowę także:
- dzieciom od lat 4 do ukończenia 7 roku życia,
- dzieciom i młodzieży szkół podstawowych, gimnazjalnych i szkół ponadgimnazjalnych,
- uczniom i studentom szkół zagranicznych,
- doktorantom,
- bezrobotnym,
- rencistom,
- emerytom po ukończeniu 60. roku życia.
Podstawa prawna