Zmiany dotyczące wymagań stawianych dyspozytorom medycznym i przedłużenie zaliczkowania podmiotów leczniczych do końca 2023 r. – takie zmiany zakłada ustawa przyjęta przez Sejm. Co jednak zaskakujące, chodzi o nowelizację kodeksu cywilnego oraz kodeksu postępowania cywilnego.
Do tego projektu w trakcie drugiego czytania dodano poprawki zmieniające zapisy wielu ustaw „medycznych”, m.in. ustawy z 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. z 2021 r. poz. 2053) czy tzw. ustawy anty covidowej (z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych; Dz.U. z 2021 r. poz. 2095).
Najważniejsza zmiana to zmniejszenie wymagań stawianych pracownikom dyspozytorni medycznych. Zgodnie z przyjętymi przez Sejm poprawkami osoby, które chciałyby ubiegać się o tę funkcję, będą musiały legitymować się trzyletnim doświadczeniem w realizacji zadań na stanowisku dyspozytora medycznego, w zespole ratownictwa medycznego, szpitalnym oddziale ratunkowym lub izbie przyjęć szpitala posiadającego oddział anestezjologii i intensywnej terapii, oddziale chorób wewnętrznych, chirurgii ogólnej, ortopedii lub traumatologii. Przypomnijmy, dotychczas wymagane było pięć lat.
Podobny mechanizm zastosowano w przypadku całej kadry dyspozytorni. I tak jej kierownikiem będzie mogła zostać osoba, która ukończyła pierwszy stopień studiów pielęgniarskich i posiada kwalifikacje wymagane dla pielęgniarki systemu lub uzyskała tytuł zawodowy licencjata wymagany dla ratownika medycznego oraz posiada przynajmniej trzyletnie doświadczenie w zakresie realizacji zadań dyspozytora medycznego (do tej pory było to pięć lat). Natomiast o stanowisko zastępcy kierownika będzie można się ubiegać po wykonywaniu zadań dyspozytora przez okres dwóch, a nie jak dotychczas – trzech lat.
Jeszcze większe obniżenie wymogów ustawa przewiduje w przypadku wojewódzkich koordynatorów ratownictwa medycznego – nowe przepisy wymagają, by ratownik medyczny bądź pielęgniarka oprócz czteroletniego doświadczenia mieli ukończone przynajmniej studia pierwszego stopnia (do tej pory wymagany był drugi stopień).
Autorzy poprawek argumentowali zmiany potrzebą walki z niedoborami personelu medycznego. Przypomnijmy, że od tego roku zmieniło się umocowanie dyspozytorni – większość z nich stała się częścią urzędów wojewódzkich. Nie wszystkie, bowiem na mocy zmian wprowadzonych tuż przed końcem zeszłego roku ustawą z 27 listopada 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kadr medycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 240 ze zm.) do końca 2021 r. mogą one pozostać komórką organizacyjną dysponenta zespołów ratownictwa medycznego. W związku ze zmianą struktury część pracowników dyspozytorni zrezygnowała z pracy.
Co istotne, nowa ustawa przewiduje również, że dyspozytorzy medyczni będą mogli być zatrudniani nie tylko na umowę o pracę, lecz także w ramach umów cywilnoprawnych i to z wyłączeniem stosowania ustawy z 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1129, 1598, 2054). Również ten wymóg zmieniała wspomniana ustawa o kadrach medycznych, utrzymując możliwość pracy na kontraktach przez dodatkowy rok (do końca br.).
Ponadto ustawa przedłuża wiele rozwiązań covidowych, m.in. obowiązywanie umów na wykonywanie medycznych czynności ratunkowych przez zespoły ratownictwa medycznego, zasady odbywania staży lekarskich czy kwalifikacji na wolne miejsca specjalizacyjne na kolejny rok.
Etap legislacyjny
Ustawa skierowana do Senatu
