Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce ograniczało konkurencję poprzez różnicowanie opłat za dystrybucję karnetów TIR - uznała prezes UOKiK. Za nadużycie pozycji rynkowej Zrzeszenie zostało ukarane sankcją finansową.

Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych (ZMPD) w Polsce jest największym stowarzyszeniem w branży transportu drogowego w naszym kraju - skupia blisko 4 tysiące podmiotów. Jest jedynym w Polsce dystrybutorem karnetów TIR. Zgodnie z międzynarodową konwencją jego posiadanie ułatwia międzynarodowy przewóz towarów w transporcie drogowym. Dzięki karnetowi przewoźnik może np. przejechać przez kilka państw bez kontroli celnej. Zastrzeżenia Urzędu wzbudziło zróżnicowanie opłaty manipulacyjnej za wydanie karnetu pobieranej przez Zrzeszenie.

Tanie karnety tylko dla swoich

W trakcie prowadzonego od października 2011 roku postępowania Urząd ustalił, że Zrzeszenie, wykorzystując fakt, że jest jedynym dystrybutorem karnetów TIR, dyskryminowało podmioty będące poza jego strukturami. Jak wykazało postępowanie, przewoźnicy polscy oraz zagraniczni, którzy nie należeli do Zrzeszenia musieli płacić ponad dwukrotnie więcej niż jego członkowie. Taka praktyka trwała ponad 10 lat.

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznała, że Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych, różnicując opłaty za karnety TIR, nadużyło pozycji rynkowej i ograniczyło konkurencję. - Stwierdzona praktyka miała antykonkurencyjny charakter - różnicując przewoźników stworzyła im nierówne warunki konkurowania - wyjaśnia Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel, prezes UOKiK.

W przypadku stwierdzenia nadużywania pozycji dominującej prezes UOKiK może nałożyć na przedsiębiorcę karę finansową w wysokości do 10 proc. przychodu. Za praktykę ograniczającą konkurencję prezes UOKiK nałożyła na Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych karę finansową ponad 53 tys. zł (53.752,36 zł).

Warto podkreślić, że już w toku postępowania ZMPD podjął uchwałę zmieniającą zakwestionowane przez Urząd postanowienie dotyczące różnicowania opłat. Było to okolicznością łagodzącą przy ustalaniu wysokości sankcji finansowej.