Skoro treść indywidualnych decyzji administracyjnych stanowi informację publiczną, to tym bardziej są nią dane o liczbie osób, wobec których takie decyzje zostały wydane – wynika z orzeczenia WSA w Gdańsku.

Wyrok został wydany w sprawie, w której mężczyzna złożył do dyrektora aresztu śledczego wniosek o udzielenie informacji publicznej. Zadał wiele pytań dotyczących ochrony przed samobójstwami w więzieniach, m.in. o liczbę cel, które posiadają oprócz drzwi zamykane kraty, pozwalające na obserwację wnętrza, liczbę funkcjonariuszy całodobowo śledzących monitoring, a także liczbę przypadków, w których skorzystano ze specjalnej procedury obserwowania więźnia przejawiającego duże prawdopodobieństwo odebrania sobie życia.
W odpowiedzi organ wystosował ogólne pismo, że środki ochrony dobierane są indywidualnie. Jako przykłady tych stosowanych w szczególnych przypadkach dyrektor podał m.in. kontrolę stanu zdrowia, rozmów w trakcie widzeń oraz telefonicznych, cenzurę korespondencji i pomoc psychologiczną.
W odpowiedzi na ogólnikowe pismo mężczyzna wniósł do WSA skargę na bezczynność. Wskazał, że nie uzyskał odpowiedzi na interesujące go pytania. Sąd przyznał mu rację. Stwierdził, że dane dotyczące określonego rodzaju cel i ich wyposażenia stanowią informację publiczną, bowiem dotyczą organizacji i przedmiotu działalności, a także majątku jednostki organizacyjnej wykonującej zadania publiczne. Również wskazanie liczby osób w poszczególnych latach, w stosunku do których wydana została decyzja o monitorowaniu zachowania i zastosowaniu szczególnych środków ochrony, jest informacją publiczną. Ustawa stanowi bowiem, że treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności – treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć – podlegają udostępnieniu. Tym samym, skoro treść indywidualnych decyzji administracyjnych stanowi informację publiczną, są też nią informacje o liczbie osób, wobec których zostały one wydane w poszczególnych latach.
Tymczasem dyrektor aresztu nie odniósł się do pytań, lecz udzielił informacji o ogólnych zasadach realizacji zadań publicznych. Oznacza to, że nie udostępnił informacji publicznej, a co za tym idzie – pozostaje w bezczynności. ©℗

orzecznictwo

Wyrok WSA w Gdańsku z 5 stycznia 2021 r., sygn. akt II SAB/Gd 60/20. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia