Wnosi o stwierdzenie niekonstytucyjności art. 115 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Zgodnie z przepisami kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.
Przepisy dotyczące naruszenia prawa autorskiego są zbyt ogólnie sformułowane. Nie pozwala to precyzyjnie ustalić, jakie zachowania będą podlegać karze. Tymczasem w prawie karnym każdy zakaz albo nakaz obwarowany sankcją powinien być sformułowany w sposób precyzyjny i ścisły. Z tych powodów rzecznik praw obywatelskich złożył wniosek do Trybunału Konstytucyjnego.
Te same sankcje grożą temu, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.
Zgodnie z art. 115 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Problem tkwi w sformułowaniu „w inny sposób” – które może się odnosić do każdego, bliżej niesprecyzowanego i podjętego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej działania naruszającego prawa twórcy.
„W istocie więc ustawodawca w tym przypadku wprowadził otwarty zakres znamion czynu zabronionego, co nie pozwala precyzyjnie ustalić, jakie zachowania będą podlegać karze” – argumentuje we wniosku RPO.
Zdaniem rzecznika skarżony przepis powinien zostać skonfrontowany z zasadą określoności czynu zabronionego, zawartą w art. 42 ust. 1 konstytucji. Zgodnie z jego treścią odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.