W związku z wprowadzeniem stanu epidemii państwo nakłada na obywateli znacznie szersze obowiązki. Jednym z nich są przymusowe prace przy zwalczaniu skutków obecnej sytuacji, do których mogą zostać powołani nie tylko wszyscy pracownicy służby zdrowia, lecz także każdy obywatel, którego powołanie wojewoda lub minister zdrowia uznają za konieczne.
Kto wydaje decyzję o skierowaniu do prac
Podmiotami, które mają prawo wezwać obywatela do walki z konsekwencjami epidemii są minister zdrowia oraz wojewodowie. Mogą oni wydać decyzję o skierowaniu danej osoby do prac przy zwalczaniu skutków koronawirusa na okres nieprzekraczający 3 miesięcy. Za niestawienie się w wyznaczonym miejscu wezwanemu grozi kara do 5 tys. złotych.
Kto może zostać skierowany
Do pracy przy zwalczaniu epidemii mogą zostać skierowani:
• pracownicy podmiotów leczniczych,
• osoby wykonujące zawody medyczne,
• osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych,
• osoby, których skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii.
Kogo nie można powołać do prac
Do prac przy zwalczaniu epidemii nie można skierować:
• osób, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat,
• kobiet w ciąży,
• osób wychowujących dzieci w wieku do 18 lat, w tym osób wychowujących samotnie dzieci do lat 18,
• osób, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy,
• inwalidów oraz osób z orzeczonymi chorobami przewlekłymi,
• osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz
• posłów i senatorów.
Pracodawca musi udzielić wezwanemu urlopu
Pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikowi skierowanemu do pracy przy zwalczaniu epidemii bezpłatnego urlopu na czas określony w decyzji. Nie może przy tym rozwiązać dotychczasowego stosunku pracy ani wypowiedzieć danemu pracownikowi umowy o pracę, chyba że przyczyną rozwiązania umowy bez wypowiedzenia jest wina pracownika bądź dochodzi do zmiany lub uchylenia decyzji.
Służba przy zwalczaniu epidemii jest wynagradzana
Osoby pracujące przy zwalczaniu skutków epidemii są wynagradzane przez państwo. Mogą liczyć na zapłatę w wysokości do 150% przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w decyzji.