Małżonkowie, których łączy wspólność majątkowa, mogą odliczyć wydatki na własne cele mieszkaniowe jedynie proporcjonalnie – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Chodziło o małżeństwo, które w 2006 r. skorzystało z ulgi, przeznaczając pieniądze ze sprzedaży mieszkania na własne cele mieszkaniowe – konkretnie na spłatę kredytu zaciągniętego na nowy lokal. Przelewy były dokonywane z rachunku osobistego męża. Jednak urząd skarbowy proporcjonalnie obliczył wysokość ulgi przypadającą na roczny dochód każdego z małżonków.
Mężczyzna się z tym nie zgodził. Uważał, że skoro to on co miesiąc, z własnego konta, spłacał raty i odsetki od kredytu, to ulga powinna przysługiwać jemu. Tym bardziej że w tytule każdego przelewu bankowego zaznaczał, że to on spłaca kredyt, a nie żona. Zależało mu na odliczeniu całej ulgi, ponieważ jego zarobki były dużo wyższe niż dochody żony – przekraczały próg skali podatkowej.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził jednak, że w tej sprawie wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego zgodnie przez małżonków pochodzą z ich wspólnych środków, ponieważ są objęci wspólnością majątkową. To oznacza – w świetle art. 31 par. 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k.r.io.) – że wydatki są ponoszone w równym stopniu przez męża i przez żonę, bez względu na to, które z nich dokonywało przelewów. Nie jest więc możliwe, by z ulgi skorzystał tylko mąż.
Skargę mężczyzny oddalił także WSA w Warszawie. Uznał, że skoro w momencie sprzedaży mieszkania oraz podejmowania decyzji o zaciągnięciu kredytu małżonków łączyła ustawowa wspólność majątkowa, to na podstawie art. 43 par. 1 k.r.io. oboje mają równe udziały w majątku wspólnym, a tym samym równe prawo do skorzystania z ulgi. Nie ma znaczenia to, które z nich dokonuje przelewu, ponieważ za ewentualne niespłacenie kredytu i tak oboje odpowiadaliby majątkiem wspólnym. Sąd dodał, że nieproporcjonalne odliczenie ulgi jest możliwe tylko wtedy, gdy między małżonkami będzie zawarta intercyza.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 20 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3229/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia