NSA nie zgodził się z poglądem organów podatkowych, że podatnicy sprzedający nieruchomość i korzystający z ulgi meldunkowej mogą uniknąć zapłaty podatku tylko w odniesieniu do wartości sprzedawanego mieszkania lub domu. Od wartości gruntu powinni zapłacić 19-proc. podatek. Według fiskusa wynika to z tego, że art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 roku posługuje się pojęciem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, a wszelkie ulgi należy interpretować ściśle.
Sędzia Stanisław Bogucki podkreślił, że jeśli obowiązek podatkowy związany jest przychodem ze zbycia nieruchomości, to prawa do ulgi dotyczącej tego przychodu nie można interpretować wąsko. Jeśli przepisy ustawy podatkowej nie definiują pojęcia nieruchomości ani odpłatnego zbycia, to zasady wykładni prawa nakazują odwołać się do wykładni systemowej. W przypadku ulgi meldunkowej są to przepisy kodeksu cywilnego.
– Na podstawie prawa cywilnego budynek nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu. Gdyby przychód dotyczył wyłącznie budynku, nie mógłby być w ogóle objęty obowiązkiem podatkowym jako wynikający z czynności niemogącej być przedmiotem prawnie skutecznej umowy – mówi adwokat Beata Rybicka, pełnomocnik podatnika.
W ocenie NSA, gdyby ulga rzeczywiście dotyczyła tylko budynku bez gruntu, to jej stosowanie byłoby w praktyce niemożliwe. Gdyby ustawodawca zamierzał wyłączyć z preferencji wartość gruntu, zawarłby to wprost w przepisach i wskazał sposób określenia przychodu.

Ulga meldunkowa pozwala na zwolnienie z opodatkowania przychodów ze sprzedaży budynku lub lokalu mieszkalnego kupionego w latach 2007 – 2008. Warunkiem jest zameldowanie w nim na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą sprzedaży

– Ci, którzy zapłacili podatek od gruntu, zyskali dodatkowe argumenty wobec fiskusa dotyczące wniosków o stwierdzenie nadpłaty w PIT – mówił Jacek Węsierski, radca prawny, partner w Kancelarii Radców Prawnych i Adwokatów Ostrowska, Szychowski, Krawczyk, Korpusik, Grzechowiak i Partnerzy.
Według niego wciąż istnieje ryzyko, że organy podatkowe odmówią stwierdzenia nadpłaty w podobnych sprawach. Uchwała jest bowiem wiążąca dla składów sądów administracyjnych, ale nie dla organów podatkowych.
ORZECZNICTWO
Uchwała NSA w składzie siedmiu sędziów z 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/11