Projekt dostosowuje prawo do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2015 r. (sygn. akt P 46/13), stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 156 par. 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), zgodnie z którym niezależnie od upływu czasu można było orzec nieważność decyzji administracyjnej wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.
– W odniesieniu do tej podstawy stwierdzenia nieważności – najczęściej wykorzystywanej i najbardziej drastycznej – ustawodawca nie wprowadził tzw. negatywnej przesłanki. Oznaczało to, że eliminacja z obrotu prawnego zarówno tej decyzji, jak i wszelkich wywołanych przez nią skutków możliwa była w każdym czasie i to ze skutkiem ex tunc (czyli następczo zachodziła taka sytuacja, jakby decyzja nigdy nie istniała i skutki, jakie wywołała, uznawano za nieistniejące) – tłumaczy dr hab. Krzysztof Sobieralski, kierownik Zakładu Postępowania Administracyjnego i Sądownictwa Administracyjnego WPAiE Uniwersytetu Wrocławskiego, sędzia WSA.