• ustawy z17 grudnia 1998 r. oemeryturach irentach zFunduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z2018 r. poz. 1270 ze zm.; dalej: ustawaemerytalna),
• ustawy onarodowym zasobie archiwalnym i archiwach (t.j. Dz.U. z2018 r. poz. 217 zezm.),
• ustawy z10 stycznia 2018 r. ozmianie niektórych ustaw wzwiązku ze skróceniem okresu przechowywania akt pracowniczych oraz ich elektronizacją (Dz.U. poz. 357; dalej: ustawa nowelizacyjna) –w zakresie przepisówprzejściowych;
• rozporządzenia ministra pracy ipolityki społecznej z11 października 2011 r. wsprawie postępowania oświadczenia emerytalno-rentowe (t.j. Dz.U. z2011 r. nr 237 poz. 1412).
Dwie pierwsze ustawy zostały zmienione ustawą nowelizacyjną. Wprzypadku ustawy oemeryturach irentach zFUS niezbędne było dostosowanie jej przepisów dotyczących zasad przechowywania akt do zmian dokonanych wustawie z26 czerwca 1974 r. –Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z2018 r. poz. 917 ze zm.) oraz wustawie z13 października 1998 r. osystemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1778 ze zm.), które zostały omówione wkomentarzu opublikowanym 18 października. Dodany do ustawy emerytalnej art. 116 ust. 6 potwierdza, że ubezpieczeni występujący zwnioskiem orentę lub emeryturę nie muszą przedstawiać dowodów, iż podlegali ubezpieczeniom po 1998 r. (a więc po wejściu wżycie reformy emerytalnej), chyba że chodzi opracę wszczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Od tego czasu bowiem informacje oprzebiegu ubezpieczenia gromadzone są na indywidualnym koncie ubezpieczonego prowadzonym przez ZUS. Nie ma więc potrzeby przedstawiania dokumentów potwierdzających zatrudnienie lub zarobki po tej dacie. Potwierdzał to już wcześniej sam ZUS na druku wniosku oprzyznanie emerytury, informując wpouczeniu, że za okresy ubezpieczenia po 1998 r. nie trzeba dołączać żadnych dowodów, chyba że wnioskodawca ubiega się oemeryturę nauczycielską lub górniczą. Kolejną zmianą w ustawie emerytalnej było dostosowanie art. 125a do ogólnych zasad przechowywania dokumentacji pracowniczej wprowadzonych ustawą nowelizacyjną, które, przypomnijmy, polegają na ustanowieniu dwóchokresów:
• 50 lat –dla zgłoszonych do ubezpieczeń przed 1 stycznia 1999 r., oraz tych zgłoszonych między 1 stycznia 1999 r. a31 grudnia 1999 r., za których płatnik nie złożył do ZUS raportu informacyjnego oraz zgłoszonych do ubezpieczeń wdowolnym czasie, ale wykonujących prace związane zgórnictwem;
• 10 lat –dla zgłoszonych do ubezpieczeń po 31 grudnia 2018 r. oraz tych zgłoszonych między 1 stycznia 1999 r. a31 grudnia 1999 r., za których płatnik nie złożył do ZUS raportuinformacyjnego.
Zasady te zostały powtórzone wust. 4a i4b dodanych do art. 125a ustawyemerytalnej.
W tym zakresie konieczne było też dostosowanie przepisów ustawy onarodowym zasobie archiwalnym iarchiwach. Artykuł 51u ust. 1 tej ustawy w dotychczasowym brzmieniu wraz zart. 125a ust. 4 ustawy emerytalnej ustalały 50-letni okres przechowywania dokumentacji pracowniczej. Po zmianach art. 51u ust. 1 ustawy onarodowym zasobie archiwalnym iarchiwach będzie odsyłał jedynie do odpowiednich przepisów (a więc kodeksu pracy, ustawy osystemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy emerytalnej), nie ustanawiając samodzielnie zasad przechowywaniaakt.
W komentarzu omówiono również te przepisy ustawy nowelizacyjnej, które nie zmieniają innych ustaw, austanawiają samodzielne normy (art. 5‒13). Do najważniejszych znich należy niewątpliwie art. 5, zgodnie zktórym pracodawca przechowuje dokumentację wsprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracownika wykonującego prace górnicze iprace równorzędne zpracą górniczą oraz zokresami zaliczanymi do okresów pracy górniczej przez 50 lat od dnia zakończenia stosunku pracy. Przepis ten wyłącza więc stosowanie ogólnych reguł przechowywania dokumentacji tej grupy zawodowej iustanawia zasadę, że nie może być ona wżadnym przypadkuskrócona.
W związku ztym, że ustawa nowelizacyjna zmieniła brzmienie art. 116 ustawy emerytalnej, wkomentarzu omówiono również rozporządzenie ministra pracy ipolityki społecznej z11 października 2011 r. wsprawie postępowania oświadczenia emerytalno-rentowe (t.j. Dz.U. nr 237 poz. 1412), które precyzuje zasady ustanowione tym artykułetom.