W dniu 23 grudnia 2010r. pozwany prowadzący działalność gospodarczą zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na czas oznaczony 24 miesięcy. Usługa świadczona była w lokalu dzierżawionym przez pozwanego od miasta, w którym prowadził on działalność.
Z uwagi na zbycie przez miasto nieruchomości, w której znajdował się m.in. lokal pozwanego, zawarta z nim umowa uległa rozwiązaniu z dniem 21.10.2011r.
Pozwany znalazł nowy lokal do którego przeniósł siedzibę swej firmy. W dniu 05.03.2012r. złożył zlecenie przeniesienia numeru do nowej lokalizacji. Firma zawiadomiła pozwanego, iż realizacja przeniesienia numeru nastąpi do dnia 27.03.2012r., zaś po przeniesieniu usługi głosowej rozpoczęta zostanie realizacja przeniesienia usługi internetowej.
W nowej siedzibie pozwanego zjawił się również pracownik techniczny firmy, który potwierdził techniczną możliwość świadczenia usług w nowej lokalizacji, po wyrażeniu zgody członków wspólnoty mieszkaniowej, którą pozwany uzyskał.
Firma poinformowała pozwanego o braku technicznych możliwości świadczenia usług w nowej lokalizacji. W celu kontynuowania swej działalności, której przedmiotem była m.in. sprzedaż towarów za pośrednictwem Internetu, pozwany w dniu 08.06.2012r. złożył pisemną rezygnację z usługi telefonicznej z wnioskiem o przekazanie numeru do nowego operatora, co nastąpiło w dniu 25.06.2012r.
Operator wyłączył z dniem 21.08.2012r. usługę Internetu i wystawił pozwanemu noty obciążeniowe nr „ obciążenia za przedterminowe rozwiązanie umowy promocyjnej”, z terminem płatności do dnia 06.08.2012r., oraz z tytułu „ opłaty wyrównawczej w wysokości wartości przyznanej ulgi” z terminem płatności do dnia 06.09.2012r. Zaległości zostały sprzedane firmie zajmującej się wierzytelnościami.
Strona powodowa wystąpiła z powództwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu R., domagając się zasądzenia kwoty 314,69 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zwrotu poniesionych kosztów sądowych w kwocie 30 zł i kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 60 zł.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy orzekł, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, także z powodu braków w materiale dowodowym zawartym w powództwie, ale nie tylko.
Sąd orzekł, że niezależnie od braku kompletności materiału dowodowego wskazać również należy, iż nawet w przypadku uznania, iż podstawę roszczeń powódki stanowiły postanowienia Regulaminu przewidujące obowiązek zwrotu wartości uzyskanej przez pozwanego ulgi „na skutek rozwiązania umowy przed upływem okresu na jaki została ona zawarta, z przyczyn leżących po stronie pozwanego”, roszczenie jako niezasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.
Jakkolwiek bowiem doszło do rozwiązania umowy przez pozwanego, to nie można uznać aby nastąpiło to z przyczyn leżących po jego stronie. Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe (w tym dowody z dokumentów postaci korespondencji stron umowy) wykazały bowiem ponad wszelką wątpliwość, iż po zmianie siedziby pozwany nadał wyrażał wolę kontynuowania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, co więcej usługodawca utrzymywał go w przekonaniu, iż dalsze świadczenie usług będzie możliwe.
Wbrew wcześniejszym zapewnieniom, dopiero w piśmie z dnia 08.05.2012r. operator poinformował pozwanego o braku technicznych możliwości świadczenia usług w nowej lokalizacji. Tym samym pozwany nie mógł już być odbiorcą usług w dotychczasowej lokalizacji, z uwagi na utratę tytułu prawnego do lokalu zajmowanego i konieczność jego opuszczenia, a nadto nie mógł być odbiorcą tychże usług w lokalu kolejnym, gdyż firma twierdziła, że nie ma możliwości technicznych ich świadczenia w tej lokalizacji.
Z powyższych względów uznać należało, iż rozwiązanie umowy przez pozwanego nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych, co wykluczało możliwość żądania zwrotu przyznanej ulgi – zgodnie z twierdzeniami zawartymi w uzasadnieniu pozwu.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, Sygn. akt V GC 585/14 upr
