Turystyczne OC – rozporządzenie ministra finansów z 22 kwietnia 2013 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz.U. z 29 kwietnia 2013 r., poz. 510)

Omówienie: Ubezpieczenie obejmuje pokrycie:

●kosztów powrotu klientów z imprezy turystycznej do miejsca wyjazdu lub planowanego powrotu w razie gdy organizator turystyki lub pośrednik turystyczny – wbrew obowiązkowi – nie zapewnia tego powrotu,

●zwrotu wpłat wniesionych przez klientów tytułem zapłaty za imprezę turystyczną, jeżeli z przyczyn dotyczących organizatora lub pośrednika turystycznego oraz osób, które działają w ich imieniu, impreza turystyczna nie zostanie zrealizowana,

●zwrotu części wpłat wniesionych przez klientów tytułem zapłaty za imprezę turystyczną, odpowiadającą części imprezy, która nie została zrealizowana z przyczyn dotyczących organizatora, względnie pośrednika turystycznego lub osób, które działają w ich imieniu.

Ubezpieczenie obejmuje wszystkie szkody w tym zakresie, w odniesieniu do umów o świadczenie usług turystycznych zawartych w okresie ubezpieczenia, chociażby ich wykonanie nie nastąpiło w tym czasie. Nie ma przy tym możliwości umownego ograniczenia odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Obowiązek ubezpieczenia powstaje najpóźniej w dniu złożenia wniosku o wpis do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.

Minimalna wysokość sumy gwarancyjnej wyznaczana w drugim roku działalności gospodarczej nie może być niższa niż w poprzednim roku. Musi też być podwyższona proporcjonalnie do wzrostu deklarowanego przychodu, jeżeli w okresie obowiązywania umowy ubezpieczenia zostanie przekroczony deklarowany roczny przychód, na podstawie którego została ustalona minimalna wysokość sumy gwarancyjnej. Nowe przepisy stosuje się do umów ubezpieczenia zawartych od wejścia w życie tego rozporządzenia.

Gwarancje bankowe i ubezpieczeniowe – rozporządzenie ministra finansów z 19 kwietnia 2013 r. w sprawie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej wymaganej w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz.U. z 29 kwietnia 2013 r., poz. 511)

Omówienie: Dla celów określenia minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej rozróżnia się:

●organizowanie imprez turystycznych i pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na terytorium państw europejskich i pozaeuropejskich z wykorzystaniem lotniczych czarterów,

●organizowanie imprez turystycznych i pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na terytorium państw pozaeuropejskich z wykorzystaniem innego środka transportu niż wyczarterowane samoloty,

●organizowanie imprez turystycznych i pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na terytorium państw europejskich z wykorzystaniem innego środka transportu niż transport lotniczy w ramach przewozu czarterowego,

●organizowanie imprez turystycznych i pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na terytorium krajów mających lądową granicę z Polską, a w przypadku Rosji w obrębie obwodu kaliningradzkiego, a także organizowanie imprez turystycznych i pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na terytorium Polski, w tym imprez zagranicznej turystyki przyjazdowej.

Minimalna wysokość sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, ustalana dla podmiotów działających na rynku turystycznym (na wszystkie określone sposoby), niepobierających przedpłat na poczet przyszłej imprezy lub usług, lub pobierających takie przedpłaty do 30 dni przed rozpoczęciem wycieczki, a także gdy firma zbiera przedpłaty nie wyższe niż 30 proc. oferowanej ceny, wynosi:

●12,0 proc. rocznego przychodu z tytułu wykonywanej działalności, ale nie mniej niż równowartość 149 000 euro,

●10,0 proc. rocznego przychodu z tytułu wykonywanej działalności, choć nie mniej niż równowartość 50 000 euro,

●7,0 proc. rocznego przychodu z tytułu wykonywanej działalności, nie mniej jednak niż równowartość 28 000 euro,

●3,0 proc. rocznego przychodu z tytułu wykonywanej działalności, lecz nie mniej niż równowartość 4500 euro.

Kwoty gwarancji bankowych i ubezpieczeniowych są ustalane z zastosowaniem średniego kursu euro ogłoszonego przez

NBP po raz pierwszy w roku, w którym umowa gwarancji zostaje zawarta. Nowe zasady stosuje się do umów gwarancji zawartych nie wcześniej niż 14 maja 2013 r.

Pakowanie ziarna i nasion – rozporządzenie ministra rolnictwa i rozwoju wsi z 18 kwietnia 2013 r. w sprawie rodzaju opakowań materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, sposobu ich zabezpieczania oraz szczegółowego sposobu etykietowania i plombowania (Dz.U. z 29 kwietnia 2013 r., poz. 513)

Omówienie: Etykietę umieszcza się na opakowaniu materiału siewnego w sposób uniemożliwiający jej zdjęcie bez uszkodzenia, ponieważ nie może ona być użyta powtórnie. Na etykietach nadrukowuje się informacje w sposób zapewniający trwałość i czytelność napisów. Te, które zostały umieszczone na opakowaniach nasion przed wejściem w życie tego rozporządzenia, a nie spełniają nowych wymagań, mogą być stosowane do 30 czerwca 2013 r. W przypadku etykiet umieszczanych na opakowaniach mieszanek materiału siewnego – do 30 czerwca 2014 r. Do wszystkich gatunków i grup roślin rolniczych i warzywnych stosuje się – ze względu na sposób zamykania – opakowania:

●samozamykające się,

●zszywane,

●zaklejane,

●hermetyczne,

●zawiązywane,

●zgrzewane.

Opakowanie materiału siewnego zaprawianego powinno zabezpieczać przed kontaktem z zastosowanymi pestycydami.

Materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych kategorii „elitarny” oraz sadzeniaki ziemniaka zarówno kategorii „elitarny”, jak i „kwalifikowany” pakuje się w nowe opakowania. Skrzyniopalety stosowane do pakowania ziarna i nasion powinny być czyste i odkażone.

Rejestr usług medycznych – rozporządzenie ministra zdrowia z 19 kwietnia 2013 r. w sprawie Systemu Rejestru Usług Medycznych Narodowego Funduszu Zdrowia (Dz.U. z 29 kwietnia 2013 r., poz. 514)

Omówienie: W zakresie warunków organizacyjno-technicznych umożliwiających wykorzystywanie za pomocą Platformy Udostępniania On-Line Usług i Zasobów Cyfrowych Rejestrów Medycznych informacji ze słowników i rejestrów zgromadzonych w Systemie Informacji Medycznej umożliwiających usługodawcy wystawienie i rozliczenie faktury w postaci dokumentu elektronicznego, System RUM – NFZ, nie później niż od 1 stycznia 2014 r. powinien spełniać wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ustawy z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2013 r., poz. 235).

Administrator Systemu RUM – NFZ w zakresie niezbędnym dla właściwego działania przypisanego mu systemu opracowuje i ustanawia, wdraża i eksploatuje, monitoruje i przegląda oraz utrzymuje i doskonali system zarządzania bezpieczeństwem informacji zapewniający poufność, dostępność i integralność informacji.

Obowiązkowe zapasy paliw – rozporządzenie ministra gospodarki z 12 kwietnia 2013 r. w sprawie szczegółowego wykazu surowców oraz produktów naftowych objętych systemem zapasów interwencyjnych (Dz.U. z 29 kwietnia 2013 r., poz. 515)

Cyfrowe listy pacjentów – rozporządzenie ministra zdrowia z 19 kwietnia 2013 r. w sprawie minimalnej funkcjonalności dla systemów teleinformatycznych umożliwiających realizację usług związanych z prowadzeniem przez świadczeniodawców list oczekujących na udzielenie świadczenia zdrowotnego (Dz.U. z 29 kwietnia 2013 r., poz. 516)

Wyjątkiem jest par. 2 ust. 1 pkt 8 (mówiący o konieczności zapewnienia przez systemy teleinformatyczne świadczeniodawców, że świadczeniobiorca nie zostanie wpisany na więcej niż jedną listę oczekujących na świadczenie opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych), który wejdzie w życie 1 marca 2014 r.

Omówienie: Systemy teleinformatyczne świadczeniodawców w zakresie swojej minimalnej funkcjonalności zapewniają:

●automatyczne wyszukanie wolnych terminów udzielenia świadczenia zdrowotnego oraz możliwość rejestracji na wizytę i wyboru terminu wizyty podczas rejestracji,

●monitorowanie przez świadczeniobiorcę statusu na liście oczekujących na udzielenie świadczenia,

●wyszukiwanie według

– nazwy i specjalności komórki organizacyjnej świadczeniodawcy zgodnie z danymi zawartymi w rejestrze,

– miejsca wykonywania działalności leczniczej,

– kodu albo nazwy świadczenia opieki zdrowotnej,

– terminu świadczenia,

●powiadamiania świadczeniobiorców za pomocą środków komunikacji elektronicznej o zmianie terminu wizyty,

●przeglądanie i drukowanie przez świadczeniobiorcę informacji o zaplanowanych przez niego wizytach,

●uwierzytelnianie świadczeniobiorców przy wykorzystaniu bezpiecznego podpisu elektronicznego albo podpisu potwierdzonego profilem zaufanym ePUAP,

●dokonywanie przez świadczeniobiorców korekty danych wprowadzonych na etapie rejestracji, w tym powiadomienie świadczeniodawcy o niemożności stawienia się w określonym terminie bądź rezygnacji z wizyty,

●uniemożliwianie wpisywania świadczeniobiorcy na więcej niż jedną listę oczekujących na świadczenie finansowane ze środków publicznych,

●przekazywanie danych zawartych w listach oczekujących na udzielenie świadczenia do systemu informacji w ochronie zdrowia.