Korzystanie przez pracowników z firmowych aut oraz dowóz do pracy uregulowała wreszcie wchodząca w życie 1 stycznia 2015 r. ustawa o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej. Wprowadziła ona też pakiet portowy i wiążącą informację akcyzową
1. PODATKI DOCHODOWE
Korzystanie z samochodu służbowego
Od wielu lat pracodawcy skarżyli się, że przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) z jednej strony każą rozpoznawać przychód po stronie pracownika korzystającego z samochodu służbowego na potrzeby prywatne, a z drugiej, nie dają narzędzia, które pozwoliłoby w racjonalny sposób zidentyfikować i obliczyć taki przychód.
Prawodawca postanowił rozwiązać ten problem i dodał w art. 12 ustawy o PIT unormowania odnoszące się do takiego konkretnie świadczenia. I tak, od 2015 roku pracownik korzystający z auta służbowego na potrzeby prywatne uzyska przychód w kwocie odpowiednio:
w250 zł miesięczne – gdy pojemność silnika samochodu nie przekroczy 1600 cm3,
w400 zł miesięcznie – gdy pojemność silnika będzie wyższa niż 1600 cm3.
Trzeba pamiętać, że jest to kwota przychodu podatkowego w źródle stosunek pracy i dopiero od niej obliczane będą np. podatek czy składki do ZUS.
Jeśli jednak pojazd nie będzie wykorzystywany na potrzeby prywatne pracownika przez cały miesiąc, przychód będzie identyfikowany w kwocie 1/30 odpowiedniej stawki (jednej z dwóch powyżej) za każdy dzień wykorzystywania. [przykład 1]
PRZYKŁAD 1
Urlop bez samochodu
Pracownik korzysta z samochodu służbowego o pojemności 1900 cm3. W lipcu 2015 r. zaplanował urlop i pozostawi na ten czas auto w firmie. W sumie przez cały lipiec pracownik skorzysta z pojazdu na potrzeby prywatne przez 10 dni. Z tego tytułu wystąpi u niego przychód w kwocie 133 zł (400 zł / 30 dni x 10 dni).
Samochód firmowy. Użycie prywatne. A benzyna czyja?
Samochód firmowy. Użycie prywatne. A benzyna czyja?

Zobacz również
Należy przyjąć, że już nawet minimalne wykorzystanie na potrzeby prywatne pojazdu w danym dniu decyduje o tym, iż za ten dzień należy wyznaczyć po stronie pracownika przychód podatkowy. Czyli trzeba rozumieć, że ten sam pojazd może generować w tym samym dniu przychód u więcej niż jednego pracownika. [przykład 2]
PRZYKŁAD 2
Dwóch pracowników korzysta z jednego pojazdu
Pracownik korzysta z samochodu służbowego o pojemności 1300 cm3, wykorzystując go również prywatnie. W styczniu 2015 r. wyjeżdża na ferie, więc 19 stycznia odstawi pojazd na parking firmowy (przyjedzie nim z domu do pracy), przez co za ten dzień zostanie mu doliczony przychód podatkowy w wysokości 8,33 zł (1/30 z 250 zł). Tego samego dnia samochód przejmie inny pracownik (pojedzie nim do domu), który będzie z niego korzystał (w tym na potrzeby prywatne) przez czas nieobecności urlopowanego pracownika. W konsekwencji u drugiego pracownika również zostanie rozpoznany przychód za korzystnie z pojazdu 19 stycznia.
W wyniku poprawek senackich w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znalazł się zapis wskazujący na sposób wyznaczania kwoty przychodu, gdy pracownik korzysta z pojazdu częściowo odpłatnie. W takim przypadku przychodem pracownika będzie różnica między wartością przychodu z nieodpłatnego świadczenia a kwotą płaconą przez pracownika.
Autobusem inaczej niż busem
Pozostając, niejako, w obszarze komunikacyjnym, prawodawca wprowadził od 1 stycznia 2015 r. zwolnienie dla wartości świadczenia otrzymanego przez zatrudnionego z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracownika autobusem. Powstaje jednak pytanie, gdzie ma się odbywać ten dowóz (na jakiej trasie)?
Można jedynie domyślać się, że chodzi o dowóz na trasie miejsce zamieszkania pracownika – miejsce pracy. To są jedynie domysły, ale przejazdy służbowe pracownika (np. dowóz w ramach świadczenia pracy) w ogóle nie generują przychodu, a co za tym idzie, prawodawca nie miał czego zwalniać.
Co ważne, zwolnienie dotyczy jedynie dowozu pracowników. Oznacza to, że osoby niemające takiego statusu (np. zleceniobiorcy) będą musiały zapłacić podatek.
Ostatnia wątpliwość dotyczy środka komunikacji: dowóz ma się odbywać wyłącznie autobusem (według przepisu, do którego odsyła prawodawca podatkowy, to pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą). To oznacza, że jeżeli pracodawca zorganizuje dowóz pracowników np. busem 9-osobowym, będzie musiał rozliczyć im z tego tytułu przychód podatkowy!
Darmowy prawnik
Prawodawca zwolnił także z PIT wartość darmowej pomocy prawnej, jaką uzyskają osoby uprawnione i pobierające świadczenia z pomocy społecznej lub zasiłek rodzinny, przyznane w formie decyzji. Przy czym aby zwolnienie miało zastosowanie, osoba taka musi złożyć świadczeniodawcy pisemne oświadczenie o uprawnieniu i pobieraniu zasiłku lub świadczenia, które identyfikują je dla zastosowania zwolnienia.
Zaliczka w kasie
W obu ustawach o podatkach dochodowych ustawodawca wprowadza nową metodę identyfikacji momentu uzyskania przychodu. Będzie to moment otrzymania zapłaty przed wykonaniem świadczenia. Należy jednak zastrzec, że metoda taka będzie podlegała ścisłej reglamentacji materialno-formalnej.
Po pierwsze, będzie ona stosowana jedynie wówczas, gdy wpłata będzie dotyczyła świadczeń, które będą wykonane w przyszłych okresach sprawozdawczych. Czyli metoda ta nie będzie właściwa, gdy zapłata nastąpi przed wykonaniem świadczenia, ale w tym samym miesiącu co sama zaliczkowana czynność.
Po drugie, zaliczkowana sprzedaż ma podlegać rejestracji w kasie fiskalnej.
Po trzecie, konieczne jest uprzednie zgłoszenie organowi podatkowemu (do 20 stycznia danego roku, a gdy podatnik rozpoczyna stosowanie kasy – do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu rozpoczęcia stosowania kasy), że będzie stosował taką metodę.
Pamiętać należy, że wybór takiej metody będzie skuteczny także na następne lata.
Wobec faktu, iż zbyt wczesne rozpoznanie przychodu podatkowego może skutkować powstaniem zaległości (sic!), sam pomysł, iż podatnik będzie mógł wybrać zasadę, w ramach której rozpozna przychód z zaliczkowanych czynności kasowo, jest bez wątpienia dobry. Pytanie podstawowe: z jakiego powodu prawodawca ograniczył to do sprzedaży rejestrowanej w kasie fiskalnej oraz czemu dotyczy wyłącznie czynności realizowanych w kolejnych okresach sprawozdawczych. [przykład 3]
PRZYKŁAD 3
Konieczne przeliczenie przychodu
Podatnik wybrał na 2015 rok kasową metodę ewidencjonowania przychodu od zaliczkowanej sprzedaży rejestrowanej w kasie. 13 stycznia otrzymał zaliczkę na poczet usługi, która miała być wykonana w lutym, i tego dnia rozpoznał przychód. Ze względu na to, że transakcja była walutowa, zastosował kurs z 12 stycznia. Jednak usługa została wykonana 30 stycznia. W efekcie przychód powstał nie 13, a 30 stycznia i konieczne było jego przeliczenie według kursu z 29 stycznia.
2. VAT
Upoważniony rozliczy import w deklaracji
Omawiana ustawa wprowadza zmianę dotyczącą importu towarów, dzięki której część podatników będzie mogła nie stosować zasady wpłaty VAT w ciągu 10 dni, a rozliczy go w deklaracji podatkowej.
W wyniku nowelizacji metoda identyczna z tą, jaka może mieć zastosowanie przy procedurze uproszczonej importowej (na podstawie art. 33a ustawy o VAT), będzie miała zastosowanie w przypadku importu rozliczanego przez podatnika posiadającego status upoważnionego podmiotu gospodarczego według prawa celnego. Dzięki temu podatnicy tacy nie będą zmuszeni do wcześniejszej zapłaty VAT i odzyskiwania go (w formie podatku naliczonego) w deklaracji, lecz zaprezentują go jako należny i naliczony (o ile mają prawo do rozliczenia) w deklaracji podatkowej składanej dla VAT.
3. SŁUŻBA CELNA
Ustawa o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej wprowadza m.in. pakiet portowy, mający poprawić konkurencyjność polskich portów. Jej wejście w życie skutkuje nowelizacją m.in. ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1404). Zasadnicze zmiany dotyczą zakresu obowiązków naczelników urzędów celnych oraz skrócenia czasu trwania kontroli towarów w portach morskich.
Obowiązki naczelnika
Naczelnik urzędu celnego właściwy dla portu morskiego:
1. Informuje organ upoważniony na podstawie przepisów odrębnych do przeprowadzania kontroli towarów przywożonych z państw trzecich o przywozie na obszar celny UE towaru, który podlega obowiązkowi kontroli przeprowadzanej przez ten organ;
2. Ustala termin, w tym godzinę i miejsce kontroli towarów przywożonych z państw trzecich, w uzgodnieniu z operatorem portowym i dysponentem towaru, uwzględniając informację o planowanych kontrolach przekazaną przez organ, o którym mowa w pkt 1.
Czas trwania odprawy
Czas trwania w portach morskich kontroli towarów przywożonych z państw trzecich, w tym kontroli wykonywanej przez organy Służby Celnej, nie powinien przekraczać 24 godzin, liczonych od chwili przedstawienia towaru do kontroli, złożenia kompletnego wniosku o dokonanie kontroli do właściwych organów oraz przekazania informacji do zwolnienia towaru do procedury celnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia badań laboratoryjnych lub poddania towaru kwarantannie albo – w przypadku żywych zwierząt – izolacji.
Ponadto wydłużeniu do 48 godzin termin ten ulega w przypadkach uzasadnionych w szczególności względami bezpieczeństwa publicznego, ochroną życia lub zdrowia ludzi albo zwierząt lub ochroną środowiska.
Wstrzymanie biegu
Wspomniane terminy (24- i 48-godzinny) nie biegną, jeżeli przeprowadzenie kontroli towarów przywożonych z państw trzecich jest niemożliwe z przyczyn niezależnych od organów, a także w soboty i dni ustawowo wolne od pracy.
Powyższych przepisów nie stosuje się, jeżeli przepisy Unii Europejskiej określają inne terminy dokonywania czynności kontroli towarów przywożonych z państw trzecich, w tym kontroli wykonywanej przez organy Służby Celnej.
Obowiązki innych organów
Od 1 stycznia 2015 r. graniczny lekarz weterynarii przeprowadzający weterynaryjną kontrolę graniczną w portach morskich będzie współpracował z organami celnymi w zakresie tej kontroli, w szczególności będzie informować naczelnika urzędu celnego właściwego dla portu morskiego o terminie, w tym o godzinie i miejscu planowanej kontroli. Przeprowadzi też weterynaryjną kontrolę w sposób pozwalający na zachowanie terminów, o których mowa w art. 20a ust. 2–5 ustawy o Służbie Celnej.
Te same zasady będą obowiązywały w przypadku przeprowadzania przez granicznego lekarza weterynarii granicznej kontroli fitosanitarnej w portach morskich, a także w przypadku granicznej kontroli sanitarnej w portach morskich przeprowadzanej przez państwowego granicznego inspektora sanitarnego.
Wnioski
Analizując opisane zmiany, należy zadać sobie podstawowe pytanie: czy dodane przepisy w ustawie o Służbie Celnej spowodują, iż polskie porty staną się konkurencyjne dla portów niemieckich i holenderskich?
Odpowiedź brzmi: polskie porty nie staną się konkurencyjne dla portów w Niemczech i Holandii dopóty, dopóki będziemy uchwalać takie przepisy, które tylko przypominają naczelnikom urzędów celnych oraz szefom innych organów dokonujących kontroli przywożonych towarów o ich podstawowych obowiązkach.
Jeżeli nie zmienimy mentalności naszych służb kontrolnych, żadne przepisy, nawet najbardziej precyzyjne, nie spowodują przyspieszenia kontroli przywożonych towarów.
Po co nam takie przepisy, które regulują kontrolę w terminie 24 godzin, kiedy w Niemczech czy Holandii czas ten wynosi w najgorszym wypadku kilka godzin?
4. AKCYZA
Wiążąca informacja akcyzowa
Prawodawca – poprzez ustawę o ułatwieniach w prowadzeniu działalności gospodarczej – wprowadził od 1 stycznia 2015 r. do ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 752) nową instytucję, tzw. wiążącą informację akcyzową (dalej: WIA). Ma ona ułatwić podmiotom dokonującym operacji handlowych wyrobami akcyzowymi oraz samochodami osobowymi z kontrahentami z krajów Unii Europejskiej, jak też z kontrahentami krajowymi klasyfikację taryfową danego towaru oraz rodzaju wyrobu akcyzowego przez opis tego wyrobu w takim stopniu szczegółowości, który jest wystarczający do określenia opodatkowania wyrobu akcyzowego akcyzą, a także organizację obrotu wyrobami akcyzowymi lub oznaczanie znakami akcyzy tych wyrobów.
Zakres podmiotowy
WIA będzie wiązać organy podatkowe wobec podmiotu, na rzecz którego została wydana, w odniesieniu do wyrobów akcyzowych albo samochodów osobowych, wobec których czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą zostały dokonane po dniu, w którym informacja ta została wydana.
WAŻNE
Organy celne będą związane WIA tylko w relacjach z podmiotem, który jest jej posiadaczem
Składając wniosek o wydanie WIA, trzeba będzie dołączyć do niego dokumenty odnoszące się do wyrobów akcyzowych albo samochodów osobowych. Chodzi w szczególności o próbki, fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty, instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające organowi podatkowemu dokonanie właściwej klasyfikacji wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego lub określenie rodzaju wyrobu akcyzowego.
Konieczne dane
Wniosek o wydanie wiążącej informacji akcyzowej powinien zawierać w szczególności:
– imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, jego adres zamieszkania lub siedziby;
– imię, nazwisko i adres zamieszkania pełnomocnika wnioskodawcy, o ile został ustanowiony;
– szczegółowy opis wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą Scaloną (CN) lub określić rodzaj wyrobu akcyzowego;
– opis składu wyrobu akcyzowego oraz metody badań lub analiz stosowanych dla jego określenia, w przypadku gdy zależy od tego dokonanie jego klasyfikacji lub określenie jego rodzaju.
Odpłatność za wniosek
Wnioskodawca będzie obowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz wyrobów akcyzowych albo samochodów osobowych, w przypadku gdy rozpatrzenie wniosku o wydanie WIA wymaga przeprowadzenia badania lub analizy. Badania lub analizy wyrobów akcyzowych albo samochodów osobowych mogą być wykonywane przez laboratoria celne lub inne akredytowane laboratoria, a także przez instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk, instytuty badawcze lub międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium kraju, dysponujące wyposażeniem niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz.
Opłaty i termin ich uiszczenia będzie określać organ podatkowy w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Kwota opłaty powinna odpowiadać rzeczywistym wydatkom poniesionym z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz. W przypadku gdy badania lub analizy będą przeprowadzane przez laboratoria celne, kwota opłaty powinna odpowiadać ryczałtowym stawkom opłat określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z 19 marca 2004 r. – Prawo celne (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 727 i 1149 oraz z 2014 r. poz. 768), jeżeli stawki te zostały określone w tych przepisach.
W przypadku gdy kwota zaliczki uiszczonej na pokrycie opłaty będzie wyższa niż kwota opłaty określona w postanowieniu, a także w przypadku gdy opłata będzie nienależna, zwrot kwoty nienależnej nastąpi nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia zakończenia postępowania w sprawie WIA.
Termin wydania
Organ podatkowy wyda WIA bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wydanie WIA. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 par. 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.).
Utrata ważności
WIA utraci ważność w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie akcyzy odnoszących się do wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego, w wyniku której WIA stanie się niezgodna z tymi przepisami.
Podmiot, na rzecz którego zostanie wydana WIA, która traci ważność, będzie mógł ją stosować nie dłużej niż przez 6 miesięcy od daty utraty ważności, pod warunkiem że dotyczyć ona będzie wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego będącego przedmiotem działalności gospodarczej posiadacza WIA.
Odmowa wydania
Organ podatkowy będzie mógł wydać decyzję o odmowie wydania WIA, jeżeli wniosek o wydanie WIA:
– nie dotyczy wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego;
– dotyczy wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego, dla którego podmiot, na rzecz którego ma być wydana WIA, posiada obowiązującą WIA,
– dotyczy informacji o rodzaju wyrobu akcyzowego, dla którego podmiot, na rzecz którego ma być wydana WIA, posiada w tym zakresie interpretację indywidualną w rozumieniu ordynacji podatkowej.
Przetwarzanie danych i publikacja
Organ podatkowy w celu wykonywania zadań w zakresie wydawania WIA będzie mógł przetwarzać dane zawarte we wniosku o wydanie WIA, z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych oraz tajemnic ustawowo chronionych.
WIA wraz z wnioskiem o jej wydanie, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę i inne podmioty wskazane w treści tego wniosku oraz danych objętych tajemnicą przedsiębiorcy, będą zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej organu podatkowego właściwego w zakresie WIA.
Właściwy organ
Organem podatkowym właściwym w zakresie WIA będzie od 1 stycznia 2015 r. dyrektor izby celnej.
Na kanwie obowiązujących obecnie (do 31 grudnia 2014 r.) przepisów podatnik podatku akcyzowego nabywający wyroby akcyzowe od kontrahentów krajowych bądź w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia pozbawiony jest możliwości ubiegania się o wsparcie w zakresie określenia kodu CN, jak również wsparcia w zakresie co do rodzaju wyrobu akcyzowego.
Wprowadzenie WIA od 1 stycznia 2015 r. uzupełnia więc lukę w przepisach, zrównuje podmioty dokonujące transakcji handlowych wyrobami akcyzowymi oraz samochodami osobowymi z kontrahentami z krajów Unii Europejskiej, jak też z kontrahentami krajowymi, w zakresie klasyfikacji taryfowej danego towaru z uprawnieniami, jakie posiadały podmioty dokonujące operacji handlowych z państwami trzecimi. Te podmioty bowiem na mocy art. 12 Wspólnotowego Kodeksu Celnego (rozporządzenie Rady [EWG] nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny; Dz.Urz. WE z 1992 r. L 302, s. 1, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, ze zm.) oraz art. 5–14 rozporządzenia wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego (rozporządzenie Komisji [EWG] nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady [EWG] nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny; Dz.Urz. WE z 1993 r. L 253, s. 1, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, ze zm.) mogą na wniosek ubiegać się o Wiążącą Informację Taryfową (WIT) dla nabywanych wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych.
WIA jest nową instytucją dodaną do ustawy o podatku akcyzowym, która pozwala podatnikom podatku akcyzowego wnioskować o nią w przypadku wątpliwości co do klasyfikacji wyrobu akcyzowego albo samochodu osobowego w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) albo w przypadku wątpliwości co do rodzaju wyrobu akcyzowego.
Ewidencja bez powiadamiania
Kolejna zmiana przepisów dotyczy prowadzenia ewidencji w postaci papierowej lub elektronicznej bez konieczności informowania naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Obecnie wymóg ten ma zastosowanie do wielu ewidencji, których obowiązek prowadzenia nakładają przepisy ustawy o podatku akcyzowym. Powyższą zmianę – bardzo oczekiwaną przez podatników – należy uznać za kolejny krok zmniejszający formalności związane z rozliczaniem podatku akcyzowego.
WAŻNE
Obecnie niedochowanie wymogu poinformowania naczelnika urzędu celnego o formie ewidencji może wiązać się z ryzykiem nałożenia na osoby odpowiedzialne za rozliczenia akcyzowe sankcji karnych i skarbowych
Rozszerzony katalog podmiotów
W przeciwieństwie do obecnie stosowanego zamkniętego katalogu podmiotów, w umowie okresowej dotyczącej dostawy tego wyrobu na cele opałowe, z którymi oświadczenie o przeznaczeniu takiego wyrobu może zostać ujęte, od 1 stycznia 2015 r. oświadczenie takie może zostać umieszczone w umowie z jakimkolwiek podmiotem (rozszerzenie katalogu).
Ograniczona została też liczba informacji, które powinny znaleźć się w miesięcznym zestawieniu oświadczeń. W porównaniu do wymogów wynikających z obecnie obowiązujących przepisów usunięty został m.in. wymóg zamieszczania informacji o liczbie urządzeń grzewczych posiadanych przez dany podmiot, jak również informacji o lokalizacji tych urządzeń.
Odstąpiono także od sankcji za nieprzekazanie w stosownym terminie miesięcznego zestawienia oświadczeń.
WAŻNE
Niezłożenie bądź nieterminowe złożenie zestawienia oświadczeń nie będzie od 1 stycznia 2015 r. skutkowało zwiększeniem stawki. Obecnie nieprzekazanie owego zestawienia wiąże się z zastosowaniem sankcji polegającej na konieczności uiszczenia akcyzy według podwyższonej stawki
Po rozszerzeniu regulacji
Zgodnie ze znowelizowanym przepisem art. 3 ust.1 ustawy o podatku akcyzowym do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN).
WAŻNE
Od 2015 roku rozszerzono możliwość stosowania reguł dotyczących klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) dla WIA
Nowe warunki dla WIT
Wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym zmiany rozszerzają możliwość stosowania wiążącej informacji taryfowej (dalej: WIT) w obrocie samochodami osobowymi na terytorium kraju oraz w ich nabyciu wewnątrzwspólnotowym.
Powyższa zmiana pozwala podatnikom podatku akcyzowego nabywających samochody osobowe na terytorium kraju oraz w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia stosować wiążącą informację taryfową, o której mowa w art. 12 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
Przed wprowadzeniem tej zmiany brak było możliwości stosowania WIT dla transakcji handlowych na terytorium kraju oraz w ramach WNT dotyczących samochodów osobowych.
Oznaczanie win wyprodukowanych przez małego producenta
Od 1 stycznia 2015 r. producent wina będący rolnikiem wyrabiającym mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego w rozumieniu ustawy z 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1104) wyłącznie z winogron pochodzących z upraw własnych, który nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego, przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych do obrotu będzie miał obowiązek oznaczania tych wyrobów podatkowymi znakami akcyzy.
Możliwe więc zatem będzie wydawanie małym producentom win znaków akcyzy, co oznacza, że zostały zapewnione podstawy prawne dla sprzedaży wina przez rolników. W ten sposób zlikwidowana została istniejąca obecnie luka prawna.
Podstawa prawna
Ustawa z 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz.U. na 1662).