Zatrudniony, z którym rozwiązano stosunek pracy (wręczając mu wypowiedzenie), wchodził w skład rady naukowej instytutu badawczego. Dodatkowo zwolniono go z obowiązku świadczenia pracy. Kiedy wygasa jego mandat we wspomnianym gremium naukowym?
dr Przemysław Adamus radca prawny, Kancelaria Rachelski i Wspólnicy / Dziennik Gazeta Prawna
Regulamin rady naukowej może stanowić, że mandat członka wygasa w przypadku rozwiązania stosunku pracy z instytutem. Należy podkreślić, że rada jest organem stanowiącym, inicjującym, opiniodawczym i doradczym m.in. w zakresie działalności statutowej instytutu. Nie wszyscy pracownicy naukowi mogą wchodzić w jej skład. Osoby posiadające stopień doktora habilitowanego lub tytuł naukowy muszą być zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy w instytucie nie krócej niż rok od dnia rozpoczęcia procedury powołania rady. Tak wynika z art. 30 ust. 3 ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 371 ze zm.). Powyższe oznacza, że mandat pracownika w radzie naukowej jest ściśle związany z aktywnym uczestnictwem w działalności instytutu oraz stanem wiedzy na temat jego aktualnej sytuacji.
Co istotne, w prawie pracy funkcjonują pojęcia rozwiązania i ustania stosunku pracy. Terminy te nie są tożsame. W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z 14 maja 2012 r. (sygn. II PK 238/11) wyjaśniono, że „rozwiązanie stosunku pracy jest czynnością prawną i realizuje się wyłącznie poprzez oświadczenie woli złożone pracownikowi przez przedstawiciela pracodawcy” w trybie przepisów k.p. Z kolei w wyroku z 15 grudnia 2004 r. (sygn. I PK 79/04) SN wskazał, że rozwiązanie stosunku pracy prowadzi do jego ustania (czyli to ostatnie jest następstwem rozwiązania stosunku pracy).
Zatem postanowienie regulaminu rady naukowej instytutu, zgodnie z którym mandat jej członka wygasa w przypadku rozwiązania stosunku pracy, należy interpretować w ten sposób, że mandat ten wygasa z chwilą wręczenia lub doręczenia wypowiedzenia umowy o pracę zatrudnionemu. Ma to istotne znaczenie praktyczne zwłaszcza wtedy, gdy podwładnego zwolniono z obowiązku świadczenia pracy.