Za korzystanie z usług telekomunikacyjnych należy uiszczać opłaty. Zaniechania tego obowiązku nie można tłumaczyć brakiem pisemnych ponagleń. Jeżeli klient opowiedział się za ochroną środowiska powinien sprawdzać stan należności w internecie.

Sprawa dotyczyła pozwu o zapłatę przeciwko klientowi jednej z firm telekomunikacyjnych, który nie uiszczał opłat wynikających z rachunków. Należności wynikały z umowy zawartej na czas nieokreślony. Z treści wynikała wola pozwanego do otrzymywania ekofaktury. Z uwagi na fakt, że umowa została zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość, wersja papierowa dokumentu została wysłana pozwanemu za pośrednictwem kuriera na wskazany adres. W obecności doręczyciela klient podpisał dokumenty oraz oświadczył, że zapoznał się z treścią i zaakceptował cenniki obowiązujące w firmie oraz regulaminy świadczenia usług przez przedsiębiorcę.

Z uwagi na brak uiszczania przez pozwanego opłat do których był zobowiązany usługodawca wypowiedział umowę ze skutkiem natychmiastowym oraz przekazał powodowi wierzytelności przysługujące w ramach wspomnianej umowy.

Mężczyzna zainteresował się długiem dopiero w chwili, gdy Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty żądanej przez powoda kwoty wraz z odsetkami. W sprzeciwie od powyższego rozstrzygnięcia wyjaśniał, że nie posiadał dotychczas żadnej wiedzy na temat zadłużenia. Wskazywał, że nie otrzymał „żadnego zawiadomienia na piśmie ani telefonicznie o zaległych należnościach”.

Sąd analizując sprawę podkreślił, że pozwany składając podpis na arkuszu umowy zobowiązał się do przestrzegania jej postanowień. Jednym z nich było regularne uiszczanie należności za świadczone usługi na rzecz pierwotnego wierzyciela. W odpowiedzi na twierdzenia pozwanego zwrócono uwagę, że pozwany wyraził zgodę na opcję ekofaktura.

Określenie wysokości kary umownej nie musi być ostateczne
Określenie wysokości kary umownej nie musi być ostateczne

Zobacz również

„Z zasad doświadczenia życiowego można wnioskować, iż takiego rodzaju faktur dłużnik nie otrzymuje pocztą tradycyjną ani telefonicznie, a za pośrednictwem systemu teleinformatycznego i również za jego pomocą jest zobligowany świadczyć należności wynikające z tych dokumentów” – argumentowano. Nie powinien więc dziwić mężczyzny brak pisemnych faktur. „Jego powinnością było regularne sprawdzanie za pośrednictwem internetu, na stronie Operatora, wystawionych i umieszczonych w sieci na indywidualnym koncie pozwanego faktur; której to powinności pozwany zaniechał” – wyliczał sędzia.

Sąd nie miał wątpliwości, że umowa została zawarta prawidłowo, a pozwany był zobowiązany do przestrzegania jej zapisów.

Z uwagi na powyższe powództwo zostało uznane za zasadne. Sąd nałożył na pozwanego obowiązek uiszczenia zaległości wraz z odsetkami.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, sygn. akt: VIII C 1990/16