PIT za 2018 rok: Ulgi i odliczenia

Rodzice, opiekunowie prawni, a także rodzice zastępczy mogą skorzystać z preferencji w związku ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem. Ulga dotyczy dzieci, które nie ukończyły 18 roku życia. Obejmuje także każde niepełnosprawne dziecko, które otrzymuje zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną. Odliczenia można dokonać także na każde dziecko do 25. roku życia, które ciągle się uczy i jego dochód nie przekracza 3 089 zł (w tę kwotę nie wlicza się renty rodzinnej). Warunkiem zastosowania tej ulgi jest faktyczne wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem. Polega to na sprawowaniu pieczy nad dzieckiem (jego majątkiem) oraz wychowywaniu dziecka. Posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy płacenie alimentów, nie wystarcza do zastosowania ulgi. Więcej na ten temat przeczytasz w artykule „ Posiadanie władzy rodzicielskiej to za mało, by skorzystać z ulgi w PIT”

Zarobki podatnika nie mają znaczenia w przypadku sprawowania opieki nad więcej niż jednym dzieckiem. W przypadku samotnego wychowywania jedynaka, podatnik, by skorzystać z ulgi nie może zarobić więcej niż 112 tys. zł rocznie. Jeśli opiekę nad dzieckiem sprawuje razem z małżonkiem, łączne dochody pary nie mogą przekroczyć 112 tys. zł. Jeśli rodzice nie są w związku małżeńskim, dochód uprawniający do skorzystania z ulgi dla każdego z nich nie może przekroczyć 56 tys. zł.

Kwoty odliczeń

• na pierwsze dziecko - 92,67 zł miesięcznie (co daje rocznie 1 112,04 zł),
• na drugie dziecko - 92,67 zł miesięcznie (co daje rocznie 1 112,04 zł),
• na trzecie dziecko - 166,67 zł miesięcznie (co daje rocznie 2 000,04 zł),
• na czwarte i każde kolejne dziecko - 225 zł miesięcznie (co daje rocznie 2 700 zł).

Ulgę na dziecko odlicza się od podatku w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-37 lub PIT-36.

Część wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne można odliczyć od podatku. Może to zrobić sam niepełnosprawny, lub opiekun.

Chodzi o osoby posiadające
• orzeczenie o "zakwalifikowaniu" przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub
• decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
• orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16. roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów,
• orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Osoba niepełnosprawna zaliczona do I grupy inwalidzkiej – to osoba, w stosunku do której orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności.

Osoba niepełnosprawna zaliczona do II grupy inwalidzkiej – to osoba, w stosunku do której orzeczono całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Osoba niepełnosprawna pozostająca na utrzymaniu podatnika – to osoba niepełnosprawna, której roczny dochód nie przekracza dwunastokrotności renty socjalnej (w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego), będąca dla podatnika: współmałżonkiem, dzieckiem własnym, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie, pasierbem, rodzicem, rodzicem współmałżonka, rodzeństwem, ojczymem, macochą, zięciem lub synową. Przy czym do dochodów osoby niepełnosprawnej nie zalicza się zasiłku pielęgnacyjnego oraz alimentów na rzecz dzieci:
• małoletnich,
• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• dorosłych do ukończenia przez nie 25. roku życia, uczących się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty i przepisach o szkolnictwie wyższym obowiązujących także w innych niż Polska państwach, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej lub dochodów z kapitałów pieniężnych opodatkowanych jednolitą 19 proc. stawką podatku w łącznej wysokości przekraczającej 3089 zł, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Odliczeniu wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej można dokonać już teraz rozliczając PIT-28. W tym przypadku ulga polega na odliczeniu wydatków od przychodu. Ulga rehabilitacyjna dotyczy także osób rozliczających PIT-37 i PIT-36, którzy mogą odliczyć poniesione koszty od dochodu.

Jakie wydatki można odliczyć? Te dzielą się na limitowane i nielimitowane. Do tych pierwszych należy m.in. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – odliczenie przysługuje w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. W przypadku wydatków nielimitowanych, podatnik ma prawo odliczyć całą wartość faktycznie poniesionych kosztów. Należy do nich m.in. adaptacja i wyposażenie mieszkań oraz przystosowanie samochodu stosownie do potrzeb niepełnosprawnych czy zakup i naprawa sprzętu niezbędnego przy rehabilitacji.

Warto pamiętać, by na żądanie lub bez wezwania organu skarbowego (w zależności od rodzaju odliczeń) móc udokumentować poniesione koszty.

Ulga rehabilitacyjna w 2018 roku: Jakie wydatki można odliczyć w PIT?>>>

Podatnicy rozliczający PIT mogą pomniejszyć deklarowany dochód nawet o 760 złotych korzystając z ulgi na internet.

Ulga przysługuje wyłącznie w dwóch kolejno po sobie następujących latach podatkowych, jeżeli w okresie poprzedzającym te lata podatnik nie korzystał z tego odliczenia.
Odliczyć można faktycznie poniesione wydatki, nie więcej jednak niż 760 zł w roku podatkowym.

Dowodem może być każdy dokument stwierdzający poniesienie wydatku, z którego wynika kto, komu, ile oraz za co zapłacił.

Odliczenie następuje:
- w trakcie roku podatkowego, przy obliczaniu zaliczek na podatek przez podatników, którzy osiągają dochody z działalności gospodarczej, najmu i dzierżawy, opodatkowane wg skali podatkowej albo przy obliczaniu miesięcznego (kwartalnego) ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
- po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu PIT 36, PIT 37, PIT-28.

Podstawę opodatkowania, a tym samym kwotę podatku można obniżyć wskazując w formularzu na darowizny dokonane w ubiegłym roku. Nie każdy przelew można jednak zakwalifikować jako darowizna podlegająca odliczeniu. Fiskus uzna jedynie te darowizny, które zostały przekazane na rzecz organizacji pożytku publicznego, na cele kultu religijnego i krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi. W przypadku darowizn na cele krwiodawstwa przysługuje odliczenie w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew lub jej składniki.

Podatnik nie może jednak odliczyć kwoty większej niż sumy stanowiącej 6 proc. dochodu. Jest jednak wyjątek. Darowizny przekazane na cele charytatywno- opiekuńcze kościoła można odliczyć w pełnej kwocie.

Jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny uważa się wartość towaru wraz z podatkiem od towarów i usług.

To nie wszystkie warunki odliczenia darowizny od dochodu. Podatnik, który chce skorzystać z preferencji musi być opodatkowany według skali podatkowej lub ryczałtu (wówczas darowizna odliczana jest od przychodu) i posiadać dowody, z których wynika wysokość przekazanej darowizny. Nie można dokonać odliczenia, jeżeli wcześniej podatnik zaliczył darowiznę do kosztów uzyskania przychodów lub kwota darowizny została mu zwrócona w jakiejkolwiek formie.

Odliczenia można dokonać w zeznaniach: PIT-36, PIT-37, PIT-28.

Firmy mogą odliczyć od podstawy opodatkowania koszty związane z działalnością badawczo-rozwojową. Z preferencji mogą skorzystać podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną według skali podatkowej lub liniowo.

Jakie wydatki obejmuje ulga B+R? Odliczeniu od podstawy obliczenia podatku podlegają koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane kosztami kwalifikowanymi. Za takie uważa się m.in. należności ze stosunku służbowego, stosunku pracy, nabycie materiałów i surowców związanych z działalnością B+R, koszty ekspertyz, opinii czy usług badawczych.

Co istotne, z tego rodzaju odliczenia nie może skorzystać podatnik prowadzący działalność na terenie SSE, a także pomiot, któremu zwrócono poniesione koszty w jakiejkolwiek formie.

Ta dotyczy wąskiego grona podatników. Chodzi o osoby, które między 1 stycznia 2002 r. a 31 grudnia 2006 r. zaciągnęły kredyt na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Tacy podatnicy, będący jednocześnie polskimi rezydentami podatkowymi, mogą odliczyć od dochodu zapłacone odsetki od takiego kredytu.

Ubezpieczony odprowadzający składki ma prawo odliczyć je od podstawy opodatkowania.

Prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi również wtedy, gdy składki na ubezpieczenie społeczne ze środków podatnika w trakcie roku podatkowego potrącał płatnik. Nie można jednak tego zrobić w przypadku tych składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony z podatku. Wyjątek stanowią składki na ubezpieczenie zdrowotne. Te odliczane są od podatku, a nie od dochodu. Odlicza się kwotę faktycznie poniesionego wydatku. Dowodem może być każdy dokument stwierdzający poniesienie wydatku.

Kwoty odliczeń należy wykazać w zeznaniu podatkowym PIT -36, PIT- 36L i PIT-37

Odliczenie wpłat na IKZE czyli indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego

Podatnicy, którzy w ubiegłym roku dokonywali wpłat na IKZE mogą odliczać poniesione przez siebie wydatki od uzyskanego dochodu.

Kwota odliczenia jest jednak ograniczona. Jeżeli wysokość dochodu uzyskanego w danym roku podatkowym jest niższa od kwoty dokonanej wpłaty na IKZE, podatnik może dokonać odliczenia tylko do wysokości dochodu. Co więcej, pozostała kwota nie podlega odliczeniu w następnych latach.

Realizacja odliczenia następuje po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu podatkowym PIT 36, PIT 36L, PIT 37.

Podatnik, który w trakcie roku podatkowego opłacał samodzielnie składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz na ubezpieczenie zdrowotne osób z nim współpracujących – ma prawo odliczyć te składki od podatku.

Prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi również wtedy, gdy składki na ubezpieczenie zdrowotne w trakcie roku podatkowego potrącał płatnik. Dokumentem potwierdzającym dokonanie wydatku jest każdy dokument stwierdzający zapłatę składki. Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy PIT i których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego zaniechano poboru podatku.

Należy pamiętać jednak, że kwota składki zdrowotnej, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75 proc. podstawy wymiaru tej składki. Podobnie jak w przypadku innych składek, kwoty odliczeń z tytułu składki zdrowotnej wykazuje się w formularzu PIT-36, PIT-36L, PIT-37 i PIT-28.