Plaża, hotel, zabytki to wakacyjny schemat nie dla wszystkich turystów. Wcale niemało jest i takich, dla których wypoczynek oznacza ciągły ruch, ćwiczenia i zmaganie się z silami natury.
.
/>
Mieszkańcy dużych miast przyzwyczajeni do aut, metra, pociągów czasem dobrowolnie szukają dla siebie zupełnych dziczy i odludzi, żeby odpocząć w zupełnie innych warunkach. Dodajmy: trudnych warunkach. Trekking to coś pomiędzy wspinaczką a obozami pieszymi. Do tego typu obozów nadają się góry, bagna, tropiki, pustynie, obszary arktyczne – słowem: wszędzie tam, gdzie przemierzanie terenu wymaga trudu i sposobu. / ShutterStock
/>
Tak, jak atrybutem żeglarza jest szekla (do zapięcia liny), tak atrybutem wspinacza górskiego jest lina i czekan. Choć to także zależy od rodzaju wspinaczki. Oprócz skałkowej i górskiej w terenie, popularność zyskują także odmiany, które uprawiane są np. w mieście (mosty, wieżowce, inne wysokie konstrukcje). Przybywa także sztucznych obiektów do wspinaczki, które są częścią oferty miejskich centrów rozrywki. Obozy wakacyjne zdecydowanie częściej odbywają się w naturalnych warunkach poza miastem. Do tej formy aktywności przyciąga nie tylko adrenalina i ryzyko, ale także etykieta wspinaczkowa, które opiera się m.in. na zaufaniu, zespołowości i koleżeńskich relacjach per „ty” niezależnie od wieku. / ShutterStock
/>
Wakacyjne obozy ze szkoleniem żeglarskim to propozycja dla tych, którzy dobrze czują się na akwenach. Sztuka żeglowania wymaga przynajmniej kilku dziesiątek godzin szkolenia na łodzi plus opanowania wielu zagadnień teoretycznych. By samodzielnie sterować wyczarterowanym jachtem trzeba wcześniej zdobyć patent. Można to zrobić na intensywnym 2-tygodniowym kursie. Żeby stać się opływanym wodniakiem należy najpierw opanować podstawy podręcznikowe, m.in. locję (tj. znajomość dróg żeglownych), podstawy meteorologii, nawigacji czy budowy jachtu.
Najciekawsze jednak są zajęcia praktyczne z instruktorem. Obozy żeglarskie uczą podstawowych manewrów i technik żeglowania jachtem. Jako początkujący żeglarze nauczymy się m.in. zwrotu przez sztag i rufę oraz pływania bejdewindem albo baksztagiem. W czasie wolnym można ćwiczyć kolejne sposoby na wiązanie lin żeglarskich – oczywiście po sklarowaniu pokładu. / ShutterStock
/>
Przepis na niezapomniane wakacje? Huczące fale, meandrujące rzeki, załamania dna akwenu i rwący potok. Potrzebne wyposażenie: kombinezon lub kamizelka, wiosło, kask, wodniackie buty i spodnie oraz – najważniejsze – łódź, kajak lub ponton. Dla amatorów mocnych wrażeń rafting to szansa na spora dawkę adrenaliny. Termin oznacza gamę różnych spływów, których wspólnym mianownikiem jest trudny akwen (np. rzeka) który pokonujemy w zespole na jednej łodzi z instruktorem. / ShutterStock
/>
Kitesurfing to jeszcze dość młoda odmiana surfingu. Jej odmienność od windsurfingu polega na tym, że zamiast żaglem pęd uzyskujemy tutaj latawcem. W tej dyscyplinie wyposażenie składa się głównie z trzech elementów: deski, latawca oraz baru, czyli zestawu lin i elementów, które łączą kitesurfera z latawcem. Do uprawiania kitesurfingu nadają się m.in. wody przybrzeżne Bałtyku. Technika prowadzenia deski w kitesurfingu jest nieco podobna do prowadzenia deski snowboardowej po śniegu; w obu przypadkach poruszamy się na krawędzi. / ShutterStock
/>
Paralotniarstwo narodziło się we Francji i tam pozostaje najpopularniejsze. Paralotnia różni się od lotni tym, że nie jest zbudowana ze sztywnych elementów konstrukcyjnych, jest rodzajem miękkopłatu. Aby cieszyć się wrażeniami z lotu samodzielnie trzeba uprzednio uzyskać licencję paralotniarską, która dostępna jest dla osób od 15 roku życia. Na początku przygody z paralotnią zazwyczaj zaczyna się od prostych zlotów, czyli stopniowego opadania z startu na wzniesieniu do niżej położonego celu. Z czasem można wykonywać także m.in. loty termiczne. Polegają one na wykorzystaniu siły wznoszącej, która wytwarza się w przestrzeni ogrzanego powietrza, np. nad miastem lub osiedlem. / ShutterStock