Subskrybuj nas na Youtube
Barbara J. pozostawała do kilku lat we wspólnym pożyciu ze Stanisławem J. Oboje mieszkali w domu będącym własnością Barbary J. Początkowo ich relacje układały się dobrze, jednak od maja 2008 r. Stanisław J. zaczął nadużywać alkoholu i pod jego wpływem agresywnie zachowywać się wobec swojej konkubiny. Dochodziło wówczas do inicjowanych przez Stanisława J. awantur domowych, w trakcie których wyzywał konkubinę słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, popychał, groził pobiciem. Akty przemocy miały miejsce do końca sierpnia 2008 r., kiedy to Barbara J. przeprowadziła się do swoich rodziców. W marcu 2009 r. Stanisław J. został skazany w związku ze znęcaniem się nad Barbarą J. za przestępstwo z art. 207 par. 1 k.k na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 14 lutego 2010 r., kiedy to sąd penitencjarny zastosował wobec niego dobrodziejstwo warunkowego przedterminowego zwolnienia.
Po opuszczeniu zakładu karnego Stanisław J. ponownie zamieszkał z Barbarą J. Od stycznia 2013 r. znowu zaczął nadużywać alkoholu i wyzywać swoją konkubinę słowami wulgarnymi, szarpać ją oraz popychać. W trakcie jednej z kolejnych awantur, w dniu 10 lutego 2013 r. wielokrotnie uderzał Barbarę J. po całym ciele rękami, kopał, wskutek czego doznała wielu obrażeń ciała, w tym ostrego krwiaka podtwardówkowego lewej półkuli mózgowej, pęknięcia prawego płata wątroby z krwawieniem do jamy otrzewnej, także stłuczenia płuca prawego, co skutkowało niewydolnością oddechową, powodującą u pokrzywdzonej wystąpienie choroby realnie zagrażającej jej życiu. W dniu 1 lipca 2013 r., zostało wszczęte postępowanie karne o znęcanie się i w trakcie jego trwania w dniu 24 lipca 2013 r. przedstawiono Stanisławowi J. zarzut popełnienia przestępstwa z art. 207 p. 1 k.k. w trakcie postępowania pokrzywdzona została pouczona o prawie odmowy składania zeznań w stosunku do osoby najbliższej, nie skorzystała z tego uprawnienia i złożyła obciążające Stanisława J. zeznania. Trzy dni po tym fakcie Barbara J. powiesiła się. W liście pożegnalnym, pozostawionym dla swoich rodziców, prosiła ich o opiekę nad dzieckiem, zaś jako przyczynę swojego desperackiego kroku wskazywała wyjątkowo agresywne zachowanie się jej konkubenta i strach, z którym nie potrafiła już dalej żyć.
W przesłanym do sądu akcie oskarżenia, prokurator oskarżył Stanisława J. o popełnienie w okresie od początku stycznia 2013 r. do dnia 24 lipca 2013 r. przestępstwa z art. 207 p. 1 k.k. Jak wynikało z uzasadnienia aktu oskarżenia, zdarzenie z dnia 10 lutego 2013, mimo zaistnienia poważnego skutku dla zdrowia Barbary J., nie wymaga odrębnej kwalifikacji z uwagi na oddanie już zawartości jego bezprawia w art. 207 p. 1 k.k. W ocenie oskarżyciela publicznego, nie można przypisać Stanisławowi J. odpowiedzialności za śmierć jego konkubiny, gdyż zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, że wystąpienie takiego skutku obejmował swoim zamiarem. Zdaniem prokuratora, tragiczna decyzja o samobójstwie została podjęta przez samą pokrzywdzoną. Zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed sądem, oskarżony Stanisław J. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Sąd Okręgowy w P. w dniu 16 grudnia 2013 r. skazał Stanisława J. za przestępstwo z art. 207 p. 1 k.k, przyjmując, że dopuścił się go w okresie od początku stycznia 2013 r. do dnia 24 lipca 2013 r. i w warunkach czynu ciągłego z art. 12 k.k. Podstawę ustaleń dowodowych Sądu stanowiły jedynie zeznania interweniujących funkcjonariuszy policji. Oraz sąsiadów słyszących odgłosy awantur. Sąd nie wziął pod uwagę zeznań pokrzywdzonej, albowiem zmarła przed zakończeniem postępowania.
ZADANIA
1. Oceń prawidłowość skierowanego przez oskarżyciela publicznego aktu oskarżenia.
2. Oceń prawidłowość wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 16 grudnia 2013 r., w zakresie zagadnień prawa karnego materialnego i procesowego.