"Ustawa ma na celu rozszerzenie ochrony roszczeń pracowników, którzy z powodu niewypłacalności pracodawcy zostali pozbawieni zatrudnienia oraz przysługujących im z tego tytułu świadczeń, a także przyspieszenie udzielania pomocy finansowej w związku z faktycznym zaprzestaniem działalności przez pracodawcę" - poinformowano w komunikacie Kancelarii Prezydenta RP.
Wskazano, że ustawa zmienia definicję pracownika, obejmując ochroną roszczeń pracowniczych: małżonka pracodawcy, jego dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma, osoby przysposabiające, rodzeństwo, wnuki, dziadków, zięciów i synowe, bratowe, szwagierki i szwagrów - w przypadku gdy pozostają z pracodawcą w stosunku pracy lub świadczą na jego rzecz pracę na podstawie innych umów wskazanych w ustawie.
"Ponadto ustawa wydłuża, z 9 do 12 miesięcy, tzw. okresy referencyjne, tj. okresy pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy a datą wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, uprawniające do uzyskania świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych" - napisano.
Nowelizacja rozszerza też katalog niezaspokojonych świadczeń pracowniczych. Zgodnie z informacją Kancelarii Prezydenta RP obejmuje również świadczenie z tytułu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy za rok poprzedzający rok, w którym ustał stosunek pracy, a także, gdy stosunek pracy ustał w okresie nie dłuższym niż cztery miesiące po dacie wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
"Dodatkowo ustawa wprowadza zwolnienie z opłat stosunkowych w sprawach z zakresu prawa pracy dotyczących dochodzenia zwrotu należności powstałych w wyniku realizacji przepisów z zakresu ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Następuje ono w przypadkach, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50 tys. zł" - poinformowano w komunikacie.
Prezydent podpisał ustawę 1 sierpnia 2017 r. Nowela wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.