Trzy pytania prof. Grzegorza Mazurka Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Z powodu niżu demograficznego szkoły wyższe szukają studentów za granicą. Rząd również stawia nacisk na ich umiędzynarodowienie. W jakim kierunku powinny iść te działania?
Warto zidentyfikować kluczowe kraje i regiony świata, dla których Polska może być realnie atrakcyjnym dostawcą usług edukacyjnych. Strategia umiędzynarodowienia szkolnictwa wyższego powinna być budowana w taki sposób, aby różnicować plany, oczekiwania i działania ze względu na obszary nauk. Na przykład dla nauk medycznych ważnym kierunkiem umiędzynarodowienia jest Skandynawia, dla ekonomicznych będą to inne kraje, dla których jesteśmy wzorem przemian gospodarczych. Strategia umiędzynarodowienia powinna być tworzona z aktywnym udziałem jednostek naukowych osiągających już poważne sukcesy w internacjonalizacji swoich działań. Innymi słowy, świetnie, gdyby owe kluczowe dokumenty powstawały na podstawie współpracy Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z wiodącymi uczelniami czy wydziałami.
Harvard otwarty także dla osób na studiach pięcioletnich
Harvard otwarty także dla osób na studiach pięcioletnich

Zobacz również
Czyli uczelnie muszą brać w tym procesie aktywny udział?
Wiele jest w rękach samych placówek, które powinny otwierać się na międzynarodową współpracę o charakterze strategicznym, np. nasza akademia nawiązała właśnie sojusz z najstarszą na świecie szkołą biznesu ESCP Europe z Paryża. Jego celem jest wzmocnienie więzi organizacyjnych oraz połączenie zasobów, co ma zaowocować realizacją wspólnych projektów badawczych i studiów wysokiej jakości. Naukowcy z obu uczelni będą wymieniać się doświadczeniami, a także występować wspólnie w konkursach grantowych. Docelowo zyskają też studenci, którym zaoferujemy nowe możliwości studiowania. Jednak warunkiem nawiązania takiego sojuszu jest bycie równoprawnym i wartościowym partnerem dla zagranicznej uczelni. Współpracę nawiązują tylko podmioty mogące wzajemnie na niej zyskać, o ile grają niejako w tej samej lidze.
Czy polskie uczelnie są równorzędnym partnerem dla zagranicznych?
Coraz częściej tak, choć pewne procesy mogłyby zachodzić szybciej. Ważne jest spełnienie trzech warunków takiego partnerstwa. Są to: zaufanie i wzajemne relacje, atrakcyjność oferty naukowo-dydaktycznej oraz wizerunek i pozycja kraju na świecie. Pierwszy polega na tym, aby uczelnia miała potrzebne akredytacje i rozpoznawalność na globalnym rynku edukacyjnym. Drugi, aby student z zagranicy czy naukowiec otrzymał taką ofertę kształcenia czy projekt badawczy, który jest interesujący – unikatowy. Trzeci warunek to budowanie wizerunku Polski jako kraju atrakcyjnego do studiowania i kojarzącego się z badaniami naukowymi najwyższej klasy w określonych obszarach.