W ramach dyskusji o ustawowym uregulowaniu zawodu fizjoterapeuty pragniemy przedstawić pogląd Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii, rozwijający pewne wątki zamieszczone w artykule z Dziennika Gazety Prawnej („Samowystarczalni fizjoterapeuci”, DGP z 16.12.2014). Publikowane dotychczas wypowiedzi zarządu głównego PTF (głównie na naszych stronach internetowych) oraz analiza projektu ustawy mogą wyjaśnić wątpliwości związane z interpretacją zapisów i intencji wnioskodawcy projektu.
Pamiętać należy, iż brak jest dotychczas formalnej regulacji ustawowej zawodu fizjoterapeuty, co oznacza obecne istnienie ograniczeń kompetencji wszystkich fizjoterapeutów. Projekt ustawy obejmuje swoimi zapisami zarówno techników fizjoterapii niemających matury – kończących szkoły policealne, techników z maturą – kończących szkoły pomaturalne, licencjatów, magistrów – kończących zarówno jednolite, jak i dwustopniowe studia, oraz magistrów ze specjalizacją. Przepisy ustawy w jednakowy sposób odnoszą się do fizjoterapeutów pracujących w gabinetach prywatnych, przychodniach, oddziałach szpitalnych, posiadających umowy z NFZ, jak i prowadzących działalność gospodarczą. Zapisane w ustawie kompetencje, które w projekcie związane są z wykształceniem, sankcjonują obecne uprawnienia specjalistów i podnoszą znacząco uprawnienia magistrów, umożliwiając im samodzielną pracę z pacjentem. Tak więc magister fizjoterapii nie będzie musiał wykonywać zabiegów pod okiem specjalisty. Grupa techników razem z licencjatami fizjoterapii według zapisów projektu ustawy wykonuje zadania na zlecenie.
Ograniczenie uprawnień rozumianych jako samodzielne zlecanie zabiegów dotyczyć może tylko techników i licencjatów prowadzących gabinety prywatne na zasadzie działalności gospodarczej, nie zaś sankcjonowanej ustawą działalności leczniczej. Należy podkreślić, że zarówno licencjaci, jak i technicy pracujący w publicznej służbie zdrowia uprawnień do samodzielności nie mają. Zaznaczyć przy tym wypada, że obecne przepisy w ocenie prawników umożliwiają wprowadzenie radykalnych ograniczeń działalności leczniczej prowadzonej dotychczas przez fizjoterapeutów na podstawie przepisów o działalności gospodarczej. Tak więc właśnie brak ustawy może doprowadzić nawet do uniemożliwienia prowadzenia fizjoterapeutycznej działalności gospodarczej. Omawiany projekt ustawy nie ogranicza prywatnej działalności fizjoterapeuty, przyjmując, że zasady prowadzenia praktyki fizjoterapeutycznej przez magistra, licencjata lub technika fizjoterapii określi w drodze rozporządzenia minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek Krajowej Rady Fizjoterapeutów. Prowadzenie gabinetu fizjoterapeutycznego nie jest więc uzależnione od zatrudnienia specjalisty. Istota proponowanych regulacji sprowadza się więc raczej do zwiększania kompetencji (uprawnień) w postępowaniu z pacjentem wraz z wyższym poziomem wykształcenia fizjoterapeuty. Najwyższy stopień kompetencji będzie miał fizjoterapeuta po ukończonej specjalizacji. Jest to model sprawdzony w innych zawodach medycznych i nakierowany na ochronę pacjenta, a wymóg pogłębiania wiedzy przez osoby wykonujące zawód fizjoterapeuty należy uznać za słuszny z uwagi na interes pacjenta.
Odnośnie kursów szkoleniowych (specjalizacyjnych) musimy podnieść, że członkostwo w Polskim Towarzystwie Fizjoterapii nie jest związane z prowadzeniem działalności szkoleniowej. Organizatorami ponad dwustu kursów prowadzonych w Polsce, w tym także obowiązkowych dla uzyskania specjalizacji, są różne podmioty, a prowadzącymi są fizjoterapeuci należący do PTF i SFP. Kryterium wyboru kursu jest uzależnione od tematyki, merytorycznej wiedzy kierownika specjalizacji oraz woli fizjoterapeuty w trakcie specjalizacji. Należy podkreślić, że PTF zrzesza specjalistów ze stopniami naukowymi, niemniej żaden z członków zarządu nie jest organizatorem kursów. Na marginesie można zauważyć, iż z zarządu SFP funkcje organizatorów kursów szkoleniowych pełni szerokie grono członków tegoż zarządu.
W dyskusji nad kształtem ustawy o zawodzie fizjoterapeutów za podstawowy wymóg jej urządzenia należy przyjąć zapewnienie dostępu pacjentom do najwyższej klasy profesjonalistów. Każdemu fizjoterapeucie ustawa umożliwia zdobycie wykształcenia pozwalającego na prowadzenie praktyki fizjoterapeutycznej na możliwie samodzielnym, ale i wysokim, bezpiecznym dla pacjenta poziomie.
Tytuł pochodzi od redakcji