Komnaty ze stiukowymi sufitami, bogato zdobione wnętrza w neorokokowym stylu, kosztowne jedwabne obicia ścian, starannie odrestaurowane oryginalne meble i misternie wykonane parkiety dzieła Michaela Thoneta łączą się w Pałacu Liechtensteinów w jedną harmonijną całość, dzięki której naszym oczom ukazują się minione epoki. Oba piętra pałacu, który przeszedł trwającą 4 lata gruntowną renowację, są połączone barokowymi schodami, jednymi z najpiękniejszych w Wiedniu. Na dziedzińcu wybudowano trzypiętrowy podziemny magazyn, w którym są przechowywane wszystkie znajdujące się w Wiedniu skarby książęcych kolekcji.
Od maja 2013 r. w ramach zorganizowanych imprez i zwiedzania z przewodnikiem można oglądać wybrane dzieła epoki biedermeieru i klasycyzmu z prywatnej kolekcji sztuki księcia von und zu Liechtenstein. Reprezentacyjne sale pałacu to także miejsce organizacji ekskluzywnych imprez. Wycieczki z przewodnikiem odbywają się w stałych terminach: w piątki od godz. 17 do 18.30 i są prowadzone w języku niemieckim. Dostępne są także informacje w języku angielskim. Pałac Miejski Liechtensteinów należy, podobnie jak pałac ogrodowy w 9. dzielnicy, do rodzinnych posiadłości książęcego rodu Liechtensteinów, i znajduje się na ulicy Bankgasse, w doskonałej lokalizacji w Środmieściu, blisko Ringstraße, tuż obok Teatru Zamkowego i parku Volksgarten.
Budowę miejskiego Pałacu Liechtensteinów rozpoczęto w 1691 r. na zlecenie hrabiego Dominika Andreasa von Kaunitz, według planów Enrico Zuccalliego. W 1694 r. książę Jan Adam Andrzej I von Liechtenstein zlecił ukończenie budowy Domenico Martinellemu, który na frontowej ścianie budynku od strony Bankgasse umieścił pierwszy monumentalny barokowy portal w Wiedniu. W latach 1836 - 1847 na zlecenie księcia Alojzego II von Liechtenstein dokonano zmiany wystroju pałacu w stylu „drugiego rokoko". W ten oto sposób powstało pierwsze i najważniejsze wnętrze w tym stylu w Wiedniu. W XIX wieku budynek ten zyskał uznanie także ze względu na swe wyposażenie techniczne. Pałac posiadał m.in. windę obsługującą 4 piętra, wewnętrzny domofon z rękawami z kauczuku i jedwabiu do dostarczania korespondencji, system ogrzewania gorącym powietrzem z otworami nadmuchowymi, starannie wkomponowanymi w okładzinę ścienną. Podczas II wojny światowej bomby i samolot, który spadł na dach pałacu, wyrządziły duże szkody. Ze względu na wielkie straty majątkowe, jakie poniosła rodzina w związku z wydarzeniami w czasie wojny, szkody naprawiono dopiero w latach 1974/76.