Część mieszkańców naszej gminy ma problemy finansowe, niektórym prowadzącym działalność gospodarczą grozi bankructwo. Czy mamy obowiązek pomagać takim osobom?
Tak. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Można co prawda zadać sobie pytanie, jak rozumieć to określenie i czy w jego granicach mieści się obowiązek pomagania najbardziej potrzebującym, wydaje się jednak, że działalność gminy w tym zakresie jest jej obowiązkiem, a nie kwestią wyboru i dobrej woli lokalnych włodarzy.
Zadania własne obejmują w szczególności sprawy ochrony zdrowia, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, gminnego budownictwa mieszkaniowego, polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej, lecz także – co najbardziej istotne w kontekście poruszanej tematyki – pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych. Oprócz ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713) należy brać tu pod uwagę ustawę z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1507 ze zm.). Zgodnie z nią do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należą m.in. opracowanie i realizacja gminnej strategii rozwiązywania problemów społecznych, udzielanie schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom tego pozbawionym, przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych czy celowych na pokrycie wydatków powstałych w wyniku zdarzenia losowego, a także na pokrycie wydatków na świadczenia zdrowotne bezdomnym oraz innym osobom niemającym dochodu.
Bez wątpienia sytuacja osób, które mają poważne problemy finansowe wskutek kłopotów w prowadzonych przez nich działalnościach gospodarczych, jest wystarczająca do udzielenia im przez gminę wsparcia.
Do zadań gminy należy również współpraca z powiatowym urzędem pracy w zakresie upowszechniania ofert pracy oraz informacji o wolnych miejscach pracy, a także utworzenie i utrzymywanie ośrodka pomocy społecznej, organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych. Gmina ma obowiązek, ale również swobodę w kształtowaniu rodzaju wsparcia, mogąc je dostosować do lokalnych warunków. Ma bowiem podejmować inne zadania z zakresu pomocy społecznej wynikające z rozeznanych potrzeb, takich jak realizacja programów osłonowych.