Od stycznia zaczęły obowiązywać zmiany w ustawie o finansach publicznych dotyczące wskaźnika zadłużenia samorządów (art. 243 ust. 1 ustawy o finansach publicznych z 27 sierpnia 2009 r.; t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 869; ost. zm,. Dz.U. z 2019 r. poz. 2020).
/>
Pierwsza kwestia, o której trzeba pamiętać, dotyczy uwzględnienia po lewej stronie wzoru wszystkich długów jednostki samorządu terytorialnego. Chodzi o wszelkiego rodzaju umowy zbliżone charakterem do umów kredytowych, pożyczek lub emisji papierów wartościowych, a więc np. leasing, sprzedaż zwrotną, sprzedaż na raty, forfaiting czy inne umowy nienazwane o terminie zapłaty dłuższym niż rok, które są związane z finansowaniem usług, dostaw czy robót budowlanych. We wskaźniku nie trzeba jednak ujmować umów krótkoterminowych spłacanych w tym samym roku, w którym zostaną zaciągnięte. Co więcej, by zaciągnąć długi podobne do kredytu, trzeba ustalić odpowiedni limit w uchwale budżetowej i uzyskać opinię RIO.
Przypomnijmy, że od 1 stycznia 2019 r. wskaźnikiem zadłużenia obejmuje się wszystkie wydatki bieżące na obsługę długu, a nie tylko odsetki i dyskonta.
1,71 mld zł o tyle według MF zwiększą się możliwości spłaty i obsługi długu przez jednostki samorządu terytorialnego w 2020 r. w stosunku do stanu z 2018 r.
Od stycznia tego roku dopuszczalny limit spłaty zadłużenia nadal trzeba liczyć jako średnią arytmetyczną z ostatnich trzech lat relacji dochodów bieżących powiększonych o dochody ze sprzedaży majątku oraz pomniejszonych o wydatki bieżące, do dochodów bieżących budżetu.
Wyznaczając limit na 2020 r., w wydatkach bieżących z trzech ostatnich lat nie należy jednak uwzględniać wydatków z tytułu spłat rat zobowiązań zaliczanych do tytułu dłużnego, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 2, jeżeli zobowiązania te zostały zaciągnięte od 1 stycznia 2019 r. Ponadto z występujących w mianowniku relacji (po obu stronach) dochodów bieżących należy wyłączyć kwoty dotacji i środków celowych przeznaczonych na cele bieżące. Z kolei z dochodów bieżących i wydatków bieżących (licznik wzoru po prawej stronie) wyłączone są dotacje i środki o charakterze bieżącym na realizację programu, projektu lub zadania finansowanego z udziałem środków unijnych oraz wydatki bieżące z tego tytułu. Innymi słowy, w mianowniku relacji z art. 243 ustawy nie uwzględniamy już dochodów ogółem, ale dochody bieżące pomniejszone o środki unijne o charakterze bieżącym. To oznacza, że z kwot dochodów i wydatków bieżących eliminujemy różne elementy. W kwocie dochodów bieżących nie można już np. uwzględniać dotacji, środków na cele bieżące czy środków o charakterze bieżącym przeznaczonych na realizację zadań przy udziale środków unijnych. Ministerstwu Finansów chodziło o to, aby przy ustalaniu wskaźnika spłaty zobowiązań brać pod uwagę realną zdolność płatniczą gmin.