Nie ma przeszkód, aby przyznać jednorazową zapomogę z programu „Za życiem”, jeśli niepełnosprawny potomek zmarł, zanim rodzic złożył wniosek o to świadczenie.
Tak wynika z wyjaśnienia przygotowanego przez Ministerstwo Rodziny Pracy i Polityki Społecznej dla DGP w sprawie wątpliwości związanych z przesłankami przyznawania nowej formy wsparcia. Gminy od tego miesiąca zaczęły bowiem przyjmować wnioski o wypłatę 4 tys. zł świadczenia przewidzianego w art. 10 ustawy z 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (Dz.U. poz. 1860). Co do zasady jednorazowa zapomoga przysługuje rodzicom, których dziecko przyszło na świat z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą zagrażającą jego życiu, pod warunkiem że powstały w prenatalnym okresie rozwoju lub w czasie porodu.
Zgodnie z przepisami ustawy wniosek o przyznanie 4 tys. zł powinien być złożony w ciągu 12 miesięcy od dnia narodzin potomka. Zdarzają się jednak sytuacje, że stan zdrowia takich maluchów jest na tyle krytyczny, że do ich zgonu dochodzi w ciągu godzin albo kilku dni od narodzin. Rodzic nie zawsze zdąży więc złożyć wniosek i otrzymać świadczenie przed śmiercią dziecka. Gminy zastanawiają się więc, czy w takich przypadkach powinny przyznawać jednorazową zapomogę.
– Świadczenie z programu „Za życiem” jest zbliżone charakterem do becikowego. Ponieważ przyznajemy je, gdy dziecko zmarło po porodzie, to wydaje się, że w taki sam sposób należy postępować przy wnioskach o nową formę wsparcia – mówi Eliza Dygas, kierownik działu świadczeń rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.
Prawidłowość takiego postępowania potwierdza MRPiPS. Tłumaczy, że jeśli dziecko urodziło się żywe, ale zmarło przed złożeniem wniosku o 4 tys. zł, brak jest podstaw do odmowy jego przyznania, o ile spełniony jest warunek wpłynięcia formularza w terminie 12 miesięcy od jego przyjścia na świat. Do wniosku muszą też być dołączone wymagane przepisami załączniki, czyli zaświadczenie potwierdzające objęcie opieką medyczną od 10 tygodnia ciąży do porodu oraz drugie, na którym znajdzie się informacja, że u potomka zdiagnozowano ciężką lub nieuleczalną chorobę (wydane przez odpowiedniego lekarza specjalistę).