Prawo do urlopu wypoczynkowego jest jednym z podstawowych uprawnień zagwarantowanych przez prawo pracy. Pracownik nie może się go zrzec, są jednak dwie sytuacje, kiedy może stracić okazję do wypoczynku.

Każdy pracownik, zatrudniony w ramach stosunku pracy, ma prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Osoba uprawniona do urlopu nie może się go przy tym zrzec ani przekazać go innej osobie, a ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop może być wypłacany tylko w drodze wyjątku.

Wyjątkowo rzadko pracownik może także utracić prawo do urlopu wypoczynkowego. Po pierwsze dzieje się tak, gdy następuje przedawnienie roszczenia urlopowego, czyli po upływie 3 lat od dnia, w którym prawo do urlopu stało się wymagalne.

Prawo do urlopu staje się wymagalne w dniu wskazanym w planie urlopów. W przypadku, gdy u pracodawcy takiego planu nie ma lub pracownik został zatrudniony już po jego sporządzeniu, termin przedawnienia rozpoczyna się w ostatnim dniu roku kalendarzowego, w którym pracownik uzyskał prawo do urlopu, chyba że termin urlopu został przesunięty na następny rok.

Przedawnienie nie wygaśnie przy tym, jeśli druga strona (pracodawca) nie podniesie w ogóle tego zarzutu - co wynika z istoty samego przedawnienia.

Drugim przypadkiem, gdy przepada prawo do urlopu, jest śmierć pracownika. Samo wynagrodzenie za niewykorzystany urlop, które przysługiwało zmarłemu pracownikowi, przechodzi na jego małżonka i inne osoby uprawnione do otrzymania renty rodzinnej.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141)