Związkowcy proponują, aby Polska ratyfikowała przepisy konwencji dotyczące świadczeń chorobowych, w razie bezrobocia, za wypadki przy pracy i choroby zawodowe oraz w razie inwalidztwa. Przyjęcie międzynarodowych rozwiązań oprócz zwiększenia zasiłków mogłoby skutkować pojawieniem się nowych rozwiązań, np. ubezpieczenia od bezrobocia, prawa do częściowego zasiłku w przypadku gdy firma obniży pracownikowi wynagrodzenie i wymiar etatu.
OPZZ w Komisji Trójstronnej (KT) domaga się przyjęcia dalszych części Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) nr 102 z 1952 r. dotyczącej minimalnych norm zabezpieczenia społecznego.
– Standardy w tym zakresie obowiązujące w naszym kraju w pewnych częściach daleko odbiegają od tego, co rekomenduje MOP. Oczywiście mamy priorytet, jeśli chodzi o to, która część konwencji powinna być przez Polskę przyjęta w pierwszej kolejności – twierdzi Jan Guz, przewodniczący OPZZ.
Dodaje, że chodzi o standardy dotyczące świadczeń przysługujących w okresie bezrobocia. Obecnie około 85 proc. poszukujących pracy nie ma prawa do zasiłku, a pieniądze, na jakie może liczyć osoba pozostająca bez zatrudnienia, często są niewystarczające.
Normy dotyczące świadczeń dla bezrobotnych określone w Konwencji 102 MOP stosuje większość państw UE. Przyjęcie międzynarodowych rozwiązań oprócz zwiększenia zasiłków mogłoby skutkować pojawieniem się nowych rozwiązań, np. ubezpieczenia od bezrobocia, prawa do częściowego zasiłku w przypadku gdy firma obniży pracownikowi wynagrodzenie i wymiar etatu.
– Niewątpliwie w pewnych obszarach jest możliwość stopniowego rozszerzania ratyfikacji tej konwencji. Ale wymaga to skomplikowanej analizy prawnej i ekonomicznej – mówi prof. Gertruda Uścińska z Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych.
Zwraca uwagę, że należy przecież porównać system prawny obowiązujący w naszym kraju do wymogów konwencji i obliczyć finansowe skutki przyjęcia międzynarodowych rozwiązań. Takie opracowanie już było przygotowane na potrzeby częściowej ratyfikacji konwencji.
– Teraz, mówiąc o kolejnych zmianach, należałoby je przeprowadzić ponownie i od wyników analizy uzależnić przyjęcie kolejnych przepisów międzynarodowych określonych przez MOP – precyzuje prof. Gertura Uścińska.
Podobną ostrożność co do możliwości ratyfikacji prezentują pozostali członkowie KT.
Przedstawiciele resortu pracy poinformowali, że przed podjęciem decyzji o ratyfikacji konieczne jest przeanalizowanie możliwości dostosowania polskiego prawa do postanowień części Konwencji MOP. W związku z tym uzgodniono, że przewodniczący zespołu problemowego TK ds. ubezpieczeń społecznych skieruje do prezydium komisji pismo z prośbą o podjęcie działań w tym kierunku.
Polska w 2003 roku przyjęła zobowiązania w odniesieniu do części II, V, VII, VIII i X konwencji nr 102 MOP, które dotyczą odpowiednio opieki lekarskiej, świadczeń na starość, rodzinnych, świadczeń macierzyńskich oraz w razie śmierci żywiciela rodziny.