Zdarzało mi się kupować artykuły spożywcze, które nie spełniały moich oczekiwań. Ostatnio były to śliwki w czekoladzie, które po spróbowaniu niewiele miały wspólnego z nazwą. Zamiast czekolady większość stanowiła bliżej nieokreślona masa. Rzeczona śliwka była ledwo wyczuwalna, a czekolada była tylko cienką otoczką. Czy za powód reklamacji wystarczy to, że cukierki mi nie smakowały i dalekie były od spodziewanego zakupu? – pyta pani Wiesława.
Jak najbardziej. Produkty spożywcze można reklamować na podobnych zasadach jak rzeczy ruchome lub nieruchome. Sprzedawca powinien przyjąć reklamację i ją rozpatrzyć. Nie może odesłać klienta do producenta, importera, hurtownika, pośrednika lub zasłaniać się regulaminem sklepu. Klient musi tylko wykazać niezgodność towaru z umową, a więc w przypadku pani Wiesławy to, że śliwki w czekoladzie nie były tym, czym być powinny. Nie miały właściwości, które cechują towar tego rodzaju, bo zamiast śliwki w czekoladzie przeważała masa cukiernicza. Warto także zapoznać się ze spisem składników na opakowaniu. Łatwiej wtedy będzie argumentować swoje roszczenia.
W przypadku artykułów spożywczych trudno zastosować sekwencyjność realizacji uprawnień. Nie można oczekiwać naprawy ani wymiany towaru na inny. Pozostaje tylko żądać odstąpienia od umowy, czyli zwrotu pieniędzy (oczywiście po potrąceniu za zjedzone sztuki).
Reklamacja cukierków lub innych artykułów spożywczych tym jeszcze różni się od reklamacji suszarki albo butów, że krótszy jest termin zgłaszania roszczenia. Jeśli towar jest paczkowany, niezależnie od tego, czy jest on oznakowany datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia, czy nie, klient ma na reklamację trzy dni od otwarcia opakowania. Z kolei produkty paczkowane, oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia można reklamować wyłącznie przed upływem tej daty lub terminu. Jeśli jest to towar sprzedawany luzem, odmierzany w sklepie, taki jak cukierki – na jego zwrot przewidziano również trzy dni.
Podstawa prawna
Art. 4–8 ustawy z 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176 z późn. zm.).
Rozporządzenie ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z 30 stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy o stwierdzeniu niezgodności towaru żywnościowego z umową (Dz.U. z 2003 r. nr 31, poz. 258).